Nabywanie korzyści umownych (ang. treaty-shopping) polega na wykorzystaniu dobrodziejstw danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przez podmiot mający siedzibę na terytorium państwa, które nie jest stroną tej umowy i tym samym nie jest objęte jej zakresem podmiotowym. Osoba niebędąca rezydentem żadnego z państw – stron danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania może uzyskać korzyści podatkowe przewidziane w tej umowie, jeżeli jej postanowienia zostaną zastosowane do transakcji finansowych dokonywanych przez tą osobę.201 Aby jednak taka sytuacja mogła mieć miejsce osoba chcąca nabyć korzyści podatkowe, wynikające z postanowień danej umowy podatkowej, musi założyć podmiot zależny na terytorium przynajmniej jednego z państw będących stronami tej umowy. Kluczowe znaczenie dla kwalifikacji określonego działania jako „nabywania korzyści umownych” ma więc intencja gospodarcza podmiotu pretendującego do nabycia korzyści podatkowych płynących z postanowień danej umowy, a nie sam fakt założenia spółki zależnej w danym państwie (terytorium), co jest, co do zasady202, prawnie dozwolone.

Umowy dotyczące opodatkowania dochodów z oszczędności osób fizycznych stanowią szczególną kategorię umów międzynarodowych o wysoce ograniczonym zakresie przedmiotowym i tym samym równie ograniczonym zakresie międzynarodowej współpracy wynikającej z postanowień tych umów. Umowy te zostały zawarte w latach 2004 – 2005 z ośmioma terytoriami zależnymi Wielkiej Brytanii i dwoma terytoriami zależnymi Holandii powszechnie uważanymi za raje podatkowe i tak też sklasyfikowanymi w chwili ich zawarcia w rozporządzeniach MF z dnia 16 maja 2005 r. Na skutek zawarcia tych umów Antyle Niderlandzkie, Guernsey, Wyspa Man i Jersey nie zostały wymienione w rozporządzeniach MF z dnia 9 kwietnia 2013 r. jako jurysdykcje stosujące szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku ze stale rosnąca popularnością umów o wspólnym zarządzaniu płynnością finansową, tzw. umów cash poolingu coraz częściej pojawia się problem ich opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ostatnio wydane interpretacje podatkowe powinny jednoznacznie wyjaśnić wątpliwości podatników w tym zakresie.

Wielka Brytania stanowi połączenie jednej z najbardziej prestiżowych lokalizacji biznesu z możliwościami uważanymi za typowe dla jurysdykcji offshore, takich jak Seszele, Bahama czy Brytyjskie Wyspy Dziewicze. Do najczęściej wykorzystywanych struktur brytyjskich należą spółki osobowe z ograniczoną odpowiedzialnością (ang. limited liability partnership), które pomimo posiadania siedziby na terytorium Wielkiej Brytanii, są uważane za transparentne podatkowo, a co za tym idzie płacą podatki na poziomie swych udziałowców. Co do zasady, udziałowcami tego typu spółek brytyjskich są dwie spółki offshore, mające swe siedziby np. na Seszelach. Spółki te są bezwzględnie zwolnione z jakichkolwiek podatków, dzięki czemu cała działalność biznesowa firmowana przez spółkę brytyjską, jest wolna od jakiegokolwiek opodatkowania.

Ustawodawstwo Zjednoczonych Emiratów Arabskich (dalej „ZEA”) przewiduje istnienie 2 kategorii spółek. Spółki krajowe (ang. onshore companies) podlegają opodatkowaniu wedle regulacji prawa krajowego, podczas gdy spółki międzynarodowe (ang. international companies lub offshore companies) są zwolnione z wszelkich podatków, nie tylko dochodowych. Co więcej, w odniesieniu do spółek międzynarodowych prawo ZEA nie przewiduje żadnych wymogów dotyczących ewidencjonowania transakcji, audytu czy księgowości. Regulacje prawa poszczególnych Emiratów są bardzo podobne, choć wykazują pewne różnice lokalne.

Umowa cash poolingu to „niestandardowa” forma zarządzania finansami, stosowana przez podmioty należące do grup kapitałowych lub posiadające wielodziałową strukturę organizacyjną. Cash-pooling to inaczej konsolidacja rachunków bankowych w celu optymalizacji kosztów ponoszonych przez poszczególne podmioty. Podstawową korzyścią ekonomiczną wynikającą z zawarcia przez podmioty umowy cash poolingu jest możliwość korzystania z jednakowych stóp procentowych ustalonych dla salda wynikającego z rachunku głównego, które określane co do zasady są w wyższej wysokości gdyż dotyczą naliczenia od wyższej wartości zgromadzonych środków pieniężnych (wszystkich Uczestników).

Ustawodawstwo podatkowe Republiki Cypru należy do najbardziej atrakcyjnych systemów prawnych państw Unii Europejskiej. Szczególnie efektywne są struktury wykorzystujące spółki cypryjskie w zakresie zysków kapitałowych, działalności holdingów, optymalizacji podatkowej wynagrodzeń członków zarządów, rad nadzorczych oraz wszelkich transakcji dotyczących papierów wartościowych. Najniższy w Unii Europejskiej poziom opodatkowania przedsiębiorstw – 10% oraz zaledwie 17% stawka podatku VAT nie oddają całokształtu „oferty legislacyjnej” Cypru.

Dynamiczny rozwój przedsiębiorstw na arenie międzynarodowej, penetracja zagranicznych rynków przez polskich przedsiębiorców oraz transgraniczna działalności inwestorów z innych państw, a także postępujące procesy globalizacyjne sprawiają, że obciążenia fiskalne wynikające z danego modelu biznesowego z reguły nie są optymalne. Tymczasem odpowiednie ukształtowanie struktury prowadzonego biznesu pozwala na optymalizację obciążeń fiskalnych wynikających z ustawodawstw poszczególnych państw, na terenie których prowadzona jest działalność danej jednostki.

Raje podatkowe nie mają jednolitego charakteru i mogą się między sobą znacząco różnić. Wyodrębnienie ich poszczególnych rodzajów jest w znacznej mierze dorobkiem doktrynalnym i w ustawodawstwach większości państw nie ma charakteru normatywnego. Stosując różnorodne kryteria można wyodrębnić różne rodzaje rajów podatkowych. Kryteria pozwalające zaliczyć określone państwa bądź terytoria do takiej czy innej kategorii mają zazwyczaj ekonomiczno-fiskalny bądź geograficzny charakter. Prawo polskie nigdy nie posiadało ani nie posiada jakiejkolwiek klasyfikacji państw i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową wedle kryterium stopnia ich szkodliwości dla celów takiej czy innej grupy podatków bądź określonego podatku.