Rok 2022 obfitował w fundamentalne zmiany podatkowe, zapowiadane od maja 2021 r. i wprowadzone w ekspresowym tempie, biorąc pod uwagę poważny charakter modyfikacji ustaw podatkowych, co spowodowało zresztą szereg kontrowersji wyrażanych w debacie publicznej. Koniec roku to czas podsumowań. Z związku z tym przedstawiamy wybrane najważniejsze zmiany w podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzone ustawą z dnia 29 października 2021 r. – tzw. Polski Ład oraz ustawą z dnia 9 czerwca 2022 r. – tzw. Polski Ład 2.0.

Wypłata dywidendy wiąże się co do zasady z obowiązkiem zapłaty podatku. Mowa oczywiście o podatku u źródła, nazywanym także podatkiem WHT (withholding tax). Regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej ustawa o CIT, przewidują opodatkowanie dywidendy stawką 19%, ale istniejące możliwości zwolnienia lub zastosowania obniżonej stawki podatku na podstawie przepisów szczególnych lub umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powodują, że w przypadku wielu wypłat obowiązek zapłaty podatku praktycznie nie występuje. Niemniej od początku 2022 roku (wprowadzenie mechanizmu pay&refund) w przypadku wypłaconych kwot na rzecz tego samego podatnika łącznie przekraczających limit 2 000 000 zł rocznie płatnik co do zasady musi pobrać podatek, pomimo spełnienia przesłanek do zwolnienia, a następnie on lub podatnik mogą ubiegać się o zwrot wpłaconych należności. Aby uniknąć konieczności pobrania podatku od wypłat przekraczających 2 mln zł, w momencie dokonania wypłaty, konieczne jest podjęcie dodatkowych działań: złożenie odpowiedniego oświadczenia lub uzyskanie opinii od organów podatkowych.

Do niedawna tylko płatnicy, którzy naliczali składki za więcej niż 5 osób mieli obowiązek posiadania profilu PUE ZUS. Od 1 stycznia 2023 roku obowiązywać będzie art. 47b i art. 47 c do Ustawy o Systemie Ubezpieczeń Społecznych, wprowadzający obowiązek dla wszystkich przedsiębiorców, również niezatrudniających pracowników, opłacających składki za samych siebie. mają czas na założenie profilu do 30 grudnia 2022 roku.

1 stycznia 2022 r. weszła w życie nowelizacja m.in. ustawy o PIT[1] oraz o CIT[2] wprowadzona przez tzw. „Polski Ład”[3]. W ramach tej nowelizacji uległy zmianie przepisy dotyczące opodatkowania restrukturyzacji podmiotów, w tym także przepisy o wymianie udziałów.

Zagadnieniem wciąż budzącym spore wątpliwości wśród podatników prowadzących działalność w branży fitness jest przyporządkowanie właściwej stawki podatku VAT do usług polegających na prowadzeniu zajęć grupowych.

Jak się okazuje, zasady działania estońskiego CIT nie zawsze są przejrzyste. W przepisie art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT brakuje doprecyzowania, czy mowa jest o roku kalendarzowym, czy podatkowym. W konsekwencji nie jest jasne, czy obowiązek corocznego zatrudniania pracownika aktualizuje się wraz z końcem roku kalendarzowego, czy z końcem roku podatkowego – w przypadku gdy rok podatkowy spółki rozpoczynającej działalność nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

W ostatnich dniach wiodącym medialnym tematem podatkowym stał się podatek od zysków nadzwyczajnych. Nie znamy szczegółów tego pomysłu, który wypłynął z Ministerstwa Aktywów Państwowych. Projekt ustawy ma się pojawić za około 2-3 tygodnie. Wiemy, że ma dotyczyć tych podatników CIT, którzy „zwiększają zyski poprzez nadmiarowe podniesienie marż”, a także, że jest modyfikacją pomysłu, jaki zaproponowała UE – obciążenie zysków nadzwyczajnych przedsiębiorstw energetycznych stawką 33% - tyle że po ulepszeniach MAP ma dotyczyć wszystkich dużych przedsiębiorstw  i stawka ma wynosić 50%.

Niniejsze opracowanie ma za zadanie pokazanie różnych terminów oraz warunków w zakresie możliwości przyspieszenia zwrotu VAT. Zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym może odbywać się bowiem w terminie 180, 60, 40, 25 oraz 15 dni – zależnie od spełnienia kryteriów zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług.  

Skierowany w końcu sierpnia do prac sejmowych projekt nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje szereg zmian w zakresie tzw. estońskiego CIT. Mają one na celu przede wszystkim poprawienie przepisów, które weszły w życie z początkiem 2022 r. Docelowo zmiany mają wejść w życie z początkiem 2023 r.

Jednym z zagadnień niejednokrotnie występujących u podatników będących leasingodawcami jest stawka VAT, jaka powinna zostać uwzględniona przy refakturowaniu kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu na leasingobiorcę. Kwestia ta wpisuje się w szersze zagadnienie refakturowania kosztów w przypadku tzw. usług kompleksowych, a polega na odpowiedzi na pytanie, czy refaktura dokumentująca koszty ubezpieczenia przedmiotu leasingu powinna zostać wystawiona ze stawką podstawową (23%), czy też tego rodzaju sprzedaż usług może korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.