Kolejna znacząca nowelizacja Kodeksu postępowania cywilnego weszła w życia dnia 1 lipca 2023 r. i zmieniła wiele przepisów w zakresie procedury cywilnej. Ustawą z dnia 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw zmieniono między innymi – po raz kolejny – zasady dotyczące zgłaszania w toku postępowania zarzutu potrącenia, a zatem normę prawną wynikającą z art. 2031 k.p.c.
Standardowe przepisy regulujące instytucję przedawnienia w polskim prawie wskazują na sześcioletni (do 9 lipca 2018 roku dziesięcioletni) bieg terminu przedawnienia liczony od dnia, w którym dane roszczenie stało się wymagalne [1]. W sytuacji świadczenia nienależnego, jakim są płacone raty kredytu z tytułu nieważnej umowy kredytu, rozpoczyna się on oddzielnie dla każdego uiszczonego świadczenia. Jednakże sytuacja taka jest krzywdząca dla konsumentów w sporach z przedsiębiorcą, który w sposób adhezyjny przygotował wzorzec umowny zawierający nieuczciwe postanowienia.
Scheda spadkowa to określona wartość majątku spadkowego, jaki przypada danemu spadkobiercy przy dokonywanym dziale spadku. Dla ustalenia schedy spadkowej należy pomnożyć wartość majątku spadkowego przez przypadający spadkobiercy udział w spadku, wyrażony w ułamku zwykłym.
Początek XXI wieku to czas masowego udzielania przez banki kredytów denominowanych lub indeksowanych do franka szwajcarskiego. Kredytobiorcy, zapewniani o bezpieczeństwie i korzyściach, jakie niosą z sobą „kredyty frankowe”, podpisywali umowy zawierające liczne wady prawne, w tym niedozwolone postanowienia umowne (klauzule abuzywne). Aktualnie problemy takich umów kredytowych, jak abuzywność klauzul przeliczeniowych, niedopełnianie przez banki obowiązków informacyjnych wobec klienta przy zawieraniu umów oraz inne naruszenia przepisów prawa bankowego i cywilnego, mocno zajmują sądy krajów członkowskich UE, w tym sądy polskie, oraz TSUE. Kwestią dyskusyjną jest jednak przede wszystkim fakt uznawania tego rodzaju umów za nieważne w całości oraz związana z tym konieczność dokonania rozliczenia stron z tytułu coraz częstszego orzekania przez sądy nieważności tego rodzaju umów.
Obowiązek uiszczania podatków wywodzi się z art. 84, 168 i 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku[1] (dalej: Konstytucja), co stanowi jedno ze źródeł prawa podatkowego. Charakterystyczny dla niego jest brak bezpośredniego świadczenia wzajemnego ze strony państwa (w tym jednostek samorządu terytorialnego), ustawowa podstawa powstania podatku, a także grupa biernych podmiotów, która kształtuje się w zależności od woli prawodawcy (podatnicy). To ostanie oznacza, że spełnienie określonych w ustawie przesłanek przez dany podmiot będzie wiązało się z powstaniem obowiązku podatkowego, wskutek czego podmiot ten stanie się podatnikiem. Problematyczne jest przy tym, czy ustalona przez władzę ustawodawczą konstrukcja podatku, w tym wysokość stawek podatkowych, będzie korzystna zarówno dla państwa, jak i znajdujących się w kraju podmiotów. Czy podatnik będzie świadomy swego obowiązku podatkowego? Konfrontują się tutaj trzy sprzeczne interesy: indywidualny, społeczny i państwowy, a także prawo z ekonomią. Im więcej różnych zobowiązań podatkowych, tym większe ryzyko zadłużenia i nieświadomości podatnika. Być może dlatego podatnicy dążą do niespełniania wynikających z ustawy świadczeń pieniężnych na rzecz państwa, które mają charakter przymusowy, nieodpłatny i bezzwrotny.
Przedmiotem artykułu jest znaczenie szkody w prawie karnym materialnym. Jego zasadniczym celem jest ustalenie znaczenia pojęcia szkody majątkowej i udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy termin ten może być rozumiany w sposób jednorodny na gruncie całego kodeksu karnego. W swoich rozważaniach autor wskazuje funkcje, w jakich pojęcie szkody jest używane w prawie karnym, skupiając się przy tym na szkodzie – znamieniu typu czynu zabronionego oraz znaczeniu szkody w perspektywie obowiązku jej naprawienia z art 46 § 1 k.k.
Prawo jest domeną wąskiego grona ludzi – polityków, sędziów, prokuratorów i lobbystów. Obywatele mają na nie wpływ bezpośredni w bardzo niewielkim stopniu, co sprawia, że demokracja traci możliwość rozwoju w duchu wspólnoty obywatelskiej. Jak mógłby wyglądać ewolucyjny model włączania Polaków w działania, pokazuje raport Fundacji Court Watch Polska.
Kwestia uiszczania opłat sądowych od apelacji oraz zażalenia w postępowaniu cywilnym już od dłuższego czasu budzi kontrowersje. Wciąż nie wiadomo co ustawodawca ma na myśli polecając uiszczenie zapłaty na konto „właściwego sądu”. Specyfika procedury wnoszenia wspomnianych środków odwoławczych jest uregulowana przepisami art. 369 § 1 oraz art. 369 § 1 w zw. art. 397 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks Postępowania Cywilnego (t.j. z dnia 8 grudnia 2017 r., Dz.U. z 2018 r. poz. 155) (dalej jako: k.p.c.), zgodnie z którymi apelację oraz zażalenie w postępowaniu cywilnym powinny zostać wniesione za pośrednictwem sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie.
