Sąd Najwyższy podjął uchwałę, w której otworzył drzwi dla domagania się odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nieodpłatnie przez osoby bliskie nad poszkodowanym w wypadku.
Niezaspokojone wierzytelności spółek jawnych (będących pierwotnymi wierzycielami), na skutek utraty przez takie spółki bytu prawnego, nie wygasają, lecz wchodzą do majątków wspólników, którzy mogą tymi wierzytelnościami rozporządzać. Stanowisko to potwierdza wyrok Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów – Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych podjął uchwałę na mocy, której uznano, iż osobie bliskiej poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, nie przysługuje zadośćuczynienie pieniężne na podstawie art. 448 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, tj. z dnia 16 maja 2019 r. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 dalej zwana jako „k.c.”).
Na podstawie wyroku Sądu Najwyższego można śmiało stwierdzić, że nie ulega wątpliwości, iż aby postanowienie umowne regulujące karę umowną było ważne i mogło wywrzeć skutki prawne, musi zawierać określone essentialia negotii, tj. zobowiązanie, którego niewykonanie lub nienależyte wykonanie rodzi obowiązek zapłaty kary umownej oraz wskazanie kwoty, jaką w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy jest zobowiązany zapłacić dłużnik.
W ostatnim czasie Sąd Najwyższy zajął się dość ciekawym zagadnieniem dotyczącym prawa do renty rodzinnej w przypadku studiów podyplomowych.
W dniu 20 listopada 2019 roku podjęta została w Sądzie Najwyższym Uchwała 7 sędziów, o sygnaturze III CZP 3/19. Zgodnie z tą uchwałą „nie jest dopuszczalne zastrzeżenie kary umownej na wypadek odstąpienia od umowy z powodu niewykonania zobowiązania o charakterze pieniężnym”.
Sąd Najwyższy w składzie powiększonym rozwiał wszelkie wątpliwości osób, których dotknął problem nieopłacania przez ZUS składek w trakcie trwania nauki po 25 r.ż. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który tak usilnie stał na stanowisku o niezasadności wypłacania ubezpieczonym renty rodzinnej za dalszy okres po ukończeniu 25 roku życia w przypadku, gdy uczęszczają oni na studia podyplomowe, będzie zmuszony zmienić stanowisko w tym zakresie.
Sąd Najwyższy podjął uchwałę, która przyczyni się do poprawy jakości likwidacji szkód przez ubezpieczycieli.
W dniu 25 lipca 2019 roku Sąd Najwyższy w sprawie rozpoznawanej pod sygnaturą III CZP 19/19 podjął uchwałę, zgodnie z którą„połączenie przez przejęcie spółek prawa handlowego na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h., którego dalszym następstwem jest przejście na spółkę przejmującą udziałów w użytkowaniu wieczystym, nie jest zbyciem nieruchomości w rozumieniu art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa (jedn. tekst: Dz.U. z 2018 r., poz. 2267)”.
Sąd Najwyższy podjął uchwałę rozstrzygającą w sprawie okoliczności przeprowadzenia na nowo przewodu w całości po uchyleniu wyroku. W myśl uchwały gdy orzekający sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa procesowego, w postępowaniu odwoławczym należy przeprowadzić od nowa cały przewód sądowy.
