Skarga pauliańska jest instytucją, która pozwala wierzycielowi żądać uznania za bezskuteczną wobec niego czynności prawnej, której dłużnik dokonał z pokrzywdzeniem wierzyciela. Na gruncie Kodeksu cywilnego legitymacja czynna do dochodzenia roszczenia przysługuje w tym zakresie jedynie wierzycielowi. Nieco odmiennie kwestię powództwa o uznanie czynności za bezskuteczną reguluje ustawa Prawo upadłościowe. Ze względu na specyfikę postępowania upadłościowego i rolę syndyka, który stoi na straży interesów ogółu wierzycieli, ustawa stanowi, iż powództwo może wytoczyć syndyk. Poniżej przedstawiamy praktykę orzeczniczą sądów w odniesieniu do interpretacji przepisów dotyczących legitymacji procesowej wierzycieli w zakresie skargi pauliańskiej po ogłoszeniu upadłości dłużnika, na tle podjętej 14 czerwca 2023 r. uchwały Sądu Najwyższego.

Resort rozwoju zaproponował rozwiązanie, które ma ograniczyć długotrwałe mieszkanie na koszt sąsiadów. Rząd przygotowuje reformę, na podstawie której dłużnicy poniosą konsekwencje niepłacenia rachunków. Niewypłacalni mieszkańcy mogą stracić dach nad głową.  

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wydał wyrok, w uzasadnieniu którego wskazał, że „decyzja o zatrzymaniu prawa jazdy dłużnikowi alimentacyjnemu nie jest decyzją uznaniową. W sytuacji spełnienia się przesłanek ustawowych organ administracji publicznej obowiązany jest więc do jej wydania”.

W dniu 8 listopada 2019 roku Sąd Najwyższy podjął uchwałę, zgodnie z którą małżonek dłużnika osobistego jest dłużnikiem ponoszącym wobec wierzyciela odpowiedzialność ograniczoną do składników majątku wspólnego małżonków.

O wyjątkowości wyroku, jaki wydał w październiku TSUE, świadczy fakt, że Trybunał uprzednio stał na stanowisku, że w sprawach ze skargi pauliańskiej należy stosować wyłącznie przepisy o właściwości ogólnej, wynikającej z przepisu art. 4 ust 1 rozporządzenia nr 1215/2012. Otwiera to nowe drzwi wierzycielom w dochodzeniu swych praw wobec niesolidnych dłużników.