languageRU      languageEN      internationalInternational        phoneZadzwoń do nas: 22 276 61 80

Jesteś tutaj:Start/O RB/Doradztwo Prawne i Podatkowe RB Biuletyn/Numer 23 - Doradztwo Prawne i Podatkowe RB Biuletyn/Postępowanie dowodowe w toku wznowieniowego postępowania podatkowego
wtorek, 21 lipiec 2020 10:23

Postępowanie dowodowe w toku wznowieniowego postępowania podatkowego

Wznowienie postępowania stanowi jeden z nadzwyczajnych trybów postępowania podatkowego. Jego celem jest wyeliminowanie z obrotu prawnego ostatecznych decyzji, których zmiana lub uchylenie uzasadnione jest interesem strony, wadą decyzji lub błędem proceduralnym, jaki rzutował na treść takich decyzji. Wznowienie postępowania godzi w opisaną w art. 127 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa1 (dalej o.p.) oraz 128 o.p. zasadę dwuinstancyjności postępowania oraz zasadę stanowiącą o tym, że decyzja, od której nie służy odwołanie w postępowaniu podatkowym, jest ostateczna. Ustawodawca przewidział jednak możliwość odstąpienia od tych zasad w sytuacji zaistnienia przesłanek umożliwiających wznowienie postępowania. Niniejszy artykuł ma celu przybliżenie postępowania dowodowego prowadzonego w toku postępowania wznowieniowego oraz wskazanie istotnych ograniczeń, jakie niesie ze sobą ten nadzwyczajny tryb wzruszenia decyzji podatkowej.

 

1. Istota i cel wznowienia postępowania

Wznowienie postępowania pozwala na ponowne rozpatrzenie sprawy podatnika, ma to jednak miejsce dopiero po stwierdzeniu, iż zaistniała jedna z przesłanek do tego wznowienia, opisana w art. 240 § 1 pkt 1-12 o.p. Możliwość wzruszenia ostatecznej decyzji daje również postępowanie zmierzające do stwierdzenia nieważności decyzji (art. 247-252 o.p.), postępowanie opisane w art. 253-256 o.p. (uchylenie decyzji dotkniętej wadami nie wskazanymi w pozostałych trybach nadzwyczajnych) oraz postępowanie pozwalające na stwierdzenie wygaśnięcia decyzji (art. 258- 259a o.p.). Przedmiotem niniejszego pracowania jest przybliżenie zasad dotyczących postępowania wznowieniowego, a także omówienie reguł, jakimi rządzi się postępowanie dowodowe prowadzone przez organ podatkowy w przypadku zaistnienia przesłanki z art. 240 § 1 pkt 5 o.p., a mianowicie gdy wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał daną decyzję.

Wznowienie postępowania zaliczane jest do nadzwyczajnych trybów nadzwyczajnych, przewidzianych w o.p. Uregulowane zostało w Rozdziale 17 Działu IV, dotyczącym zasady postępowania podatkowego. Celem tego postępowania jest weryfikacja czy zaistniała jedna z przesłanek wskazanych w art. 240 § 1 o.p. Zgodnie z przywołanym przepisem, postępowanie zakończone ostateczną decyzją należy wznowić, jeśli:

1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe;

2) decyzja wydana została w wyniku przestępstwa;

3) decyzja wydana została przez pracownika lub organ podatkowy, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 130-132;

4) strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu;

5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję;

5a) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody, nieznane organowi, który wydał decyzję, wskazujące na wystąpienie unikania opodatkowania w rozumieniu art. 119a § 1 lub nadużycia prawa, o którym mowa wart. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług2 (dalej u.p.t.u.), lub możliwość zastosowania środków ograniczających umowne korzyści;

6) decyzja wydana została bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu;

7) decyzja została wydana na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które następnie zostały uchylone, zmienione, wygaszone lub stwierdzono ich nieważność w sposób mogący mieć wpływ na treść wydanej decyzji;

8) została wydana na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową orzekł Trybunał Konstytucyjny;

9) ratyfikowana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania lub inna ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, ma wpływ na treść wydanej decyzji;

10) rozstrzygnięcie zapadłe w toku procedury rozstrzygania sporów dotyczących podwójnego opodatkowania w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy z 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych3 ma wpływ na treść wydanej decyzji;

11) orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ma wpływ na treść wydanej decyzji;

12) uprawnienia określone w art. 119j § 1 mają wpływ na treść decyzji.

Wyżej wymienione przesłanki dotyczą istotnych naruszeń procedury podatkowej, które w konsekwencji powodują, iż ostateczna decyzja nie może pozostawać w obrocie prawnym. Tym samym ustawodawca tworząc przepisy regulujące postępowanie przewidział możliwość odstąpienia od jednej z ogólnych zasad postępowania podatkowego, jaką jest trwałość decyzji4. Zasada ta została opisana w art. 128 o.p., który stanowi, iż decyzje, od których nie służy odwołanie w postępowaniu podatkowym, są ostateczne.

Uchylenie lub zmiana tych decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania mogą nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w niniejszej ustawie oraz ustawach podatkowych. Decyzją ostateczną jest zatem decyzja, od której nie przysługuje odwołanie.

Artykuł 128 o.p. jasno wskazuje, kiedy może dojść do wzruszenia decyzji mającej przymiot ostateczności. Zasada trwałości decyzji podatkowej znajduje zatem wyraźne ograniczenie; jedną z emanacji tego ograniczenia jest właśnie tryb przewidziany w przepisach dotyczących wznowienia postępowania.

Cechą charakterystyczną postępowania wznowieniowego jest jego wąski zakres – zbadanie czy zachodzą okoliczności wskazane w art. 240 § 1 o.p. Co ważne, organ podatkowy prowadzący takie postępowanie nie może zbadać uprzednio zakończonej sprawy w pełnym zakresie5. Niekiedy podatnicy podejmują próby wzruszenia decyzji ostatecznej za pomocą postępowania wznowieniowego, jednak ugruntowany pogląd doktryny oraz orzecznictwa w tym zakresie czyni te starania nieskutecznymi. „Na etapie postępowania wznowionego brak podstaw prawnych do weryfikowania ustaleń faktycznych dokonanych przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym zwykłym, lecz weryfikuje się jedynie wskazane przez podatnika podstawy wznowienia. Podstawowym miejscem i czasem dla tego rodzaju działań jest więc zasadniczo postępowanie wymiarowe, a nie postępowanie prowadzone w trybie nadzwyczajnym. W kontrolowanym postępowaniu nadzwyczajnym ustalenia dokonane w postępowaniu zwykłym zakończonym decyzją ostateczną mogłyby być ewentualnie korygowane jedynie w przypadku, gdyby spełnione zostały warunki z art. 240 § 1 pkt 5 o.p. i to tylko w zakresie okoliczności objętych postępowaniem wznowionym”6.

2. Nowe, istotne dla sprawy okoliczności i dowody

Jak wspominano wyżej, w artykule przybliżone zostanie postępowanie dotyczące przesłanki do wznowienia postępowania, która została opisana w art. 240 § 1 pkt 5 o.p. Mowa tu o wyjściu na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji nieznanych organowi, który wydał decyzję. Istotą tej przesłanki jest to, że po wydaniu decyzji, która stała się już decyzją ostateczną, strona bądź organ podatkowy wszedł w posiadanie nowych dowodów bądź ujawniono takie nowe okoliczności, które w przypadku uwzględnienia ich w toku pierwotnego postępowania podatkowego mogłyby mieć wpływ na treść tej decyzji. Aby móc w ten sposób wzruszyć pierwotną decyzję, te dowody i okoliczności musiały istnieć w czasie, kiedy organ podatkowy prowadził postępowanie, które w przypadku ich uwzględniania będzie wznawiane.

W celu zastosowania przesłanki z tego przepisu muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

1. ujawnione zostaną nowe okoliczności lub nowe dowody;

2. dowody i okoliczności istniały w dniu wydania decyzji;

3. dowody i okoliczności nie były znane organowi prowadzącemu postępowanie;

4. dowody i okoliczności mogą spowodować odmienne rozstrzygnięcie uprzednio zakończonej sprawy7.

Podkreślić trzeba, że przepis ten jest tak sformułowany, iż przesłanką do wznowienia postępowania mogą być wyłącznie nowe „dowody” lub „okoliczności”. W praktyce sądowej wypracowane zostało orzecznictwo, które ten fakt szczególnie akcentuje. Za przykład może posłużyć wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 18 lutego 2020 r., w którym wskazano, że „za podstawę do wznowienia postępowania nie można uznać więc nowej, korzystnej interpretacji przepisów prawa, bowiem wykładnia przepisów prawa materialnego nie jest ani nową okolicznością faktyczną, ani nowym dowodem uzasadniającym wznowienie postępowania”8. W podobnym tonie wypowiedział się również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie: „przepisy o.p. nie definiują pojęcia »okoliczności faktyczne«. Należy rozumieć je w takim znaczeniu, w jakim funkcjonują w języku potocznym, tj. jako zdarzenia, fakty lub wydarzenia zaistniałe w sensie fizycznym lub ich niewystąpienie. Okolicznością faktyczną nie może być sam proces myślowy, wnioskowanie, związek pomiędzy różnymi okolicznościami faktycznymi, czy też związek z przepisami prawa i jego wykładnią. Nowe okoliczności faktyczne to takie, które zostały nowo odkryte w sprawie i nie były znane organom podatkowym obu instancji oraz stronie, a także po raz pierwszy zgłoszone przez stronę okoliczności jej znane, ale nieprzedstawione organowi orzekającemu w postępowaniu zwykłym”9. Wyrok ten wskazuje jeszcze jedną istotną kwestię, a mianowicie fakt, iż dowody lub okoliczności powinny być „nowo odkryte”. Wynika z tego, iż postępowanie może być wznowione wyłącznie w przypadku, kiedy dowody zostaną odkryte, ujawnione bądź odnalezione dopiero po wydaniu pierwotnej decyzji podatkowej.

Konsekwencją procesową takiego poglądu dla podatników jest fakt, iż nieprzedkładanie dowodów w toku postępowania podatkowego, z zamiarem ich wykorzystania dopiero po wydaniu decyzji, może spotkać się z brakiem uznania takiego materiału jako nowych dowodów w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 o.p.

Pogląd taki znajduje uznanie w orzecznictwie sądowym: „pomimo otrzymywania licznych wezwań oraz złożenia oświadczenia o przedłożeniu dokumentacji źródłowej, z sobie tylko znanych powodów [skarżący] nie przedłożył organowi żadnej dokumentacji księgowej dotyczącej badanego okresu. Organ I instancji wskazał, że dokumentów tych nie można uznać za nowe dowody w sprawie, gdyż skarżący nimi dysponował i mógł je przedłożyć w trakcie kontroli lub postępowania podatkowego zakończonego decyzją ostateczną”10. Takie stanowisko wskazuje, iż ewentualne próby przewlekania postępowania i nieskładanie na wezwanie organu podatkowego dowodów, aby następnie złożyć je z zamiarem wznowienia postępowania, mogą okazać się nieskuteczne.

Warto jednak odnotować, iż występuje w doktrynie kierunek interpretacyjny art. 240 § 1 pkt 5 o.p. odmienny od tego zaprezentowanego wyżej. Na jego podstawie istnieje prawna możliwość wznowienia postępowania podatkowego na podstawie nowych dowodów, wcześniej ukrytych przez stronę. „Ujawnienie nowych dowodów przez stronę uzasadnia wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5, chociażby zostały one ukryte przez stronę w trakcie pierwotnego postępowania podatkowego”11. Jest on jednak na tyle kontrowersyjny, iż jego akceptacja mogłaby spowodować w zasadzie całkowite zniesienie zasady trwałości decyzji, opisanej w art. 128 o.p.

Za nową okoliczność nie może być potraktowany wyrok uniewinniający od popełnienia przestępstwa karnoskarbowego, wydany przez sąd powszechny12. Nowym dowodem nie jest odmienne wyliczenie przez podatnika kwoty podatku w oparciu o ten sam materiał dowodowy, nawet w przypadku, kiedy wyliczenie podatnika jest prawidłowe, a to przedstawione przez organ podatkowy błędne13. Nową okolicznością faktyczną nie mogą być także informacje ujawnione przez świadka, który nie został przesłuchany w toku postępowania podatkowego, z uwagi na fakt oddalenia wniosku dowodowego strony o jego przesłuchanie14. Podstawą do wznowienia postępowania podatkowego nie mogą być również „rozbieżności w ocenie stanu faktycznego między dwoma organami podatkowymi”15.

5. Przebieg postępowania wznowieniowego

Zgodnie z art. 241 § 1 o.p. wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądanie strony. Od tej zasady przewidziano wyjątki, jednak nie dotyczą one zagadnień związanych z niniejszą pracą16. Biorąc pod uwagę fakt, że wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 o.p. dotyczy nowych dowodów lub nowych okoliczności należy założyć, że najczęściej to sama strona będzie inicjatorką wznowienia postępowania. Wznowienie postępowania z urzędu będzie przypadkiem znacznie rzadszym, możliwym jedynie w sytuacji, kiedy organy podatkowe z urzędu wejdą w posiadanie dowodów, które do tej pory nie były im znane.

W celu podjęcia zakończonego postępowania strona musi dokonać formalnej czynności w postaci przedłożenia właściwemu organowi podatkowemu wniosku o wznowienie postępowania, w którym szczegółowo przedstawi swoje racje. Zasada ogólna stanowi, że organem właściwym jest ten, który wydał decyzję w ostatniej instancji (art. 244 § 1 o.p.). Kolejnym etapem przewidzianym w o.p. jest badanie dopuszczalności wznowienia postępowania. O dopuszczalności wznowienia organ orzeka postanowieniem (art. 243 § 1 o.p.). W przypadku odmowy wznowienia postępowania wydawana jest decyzja, o czym stanowi art. 243 § 3 o.p. Wydanie decyzji w sprawie otwiera stronie możliwość jej zaskarżenia w drodze odwołania. Decyzję o odmowie wznowienia postępowania wydaje się tylko w przypadku, gdy wznowienie postępowania jest niedopuszczalne z przyczyn formalnych, np. z uwagi na skuteczne przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego i utratę bytu prawnego przez stronę17.

Postanowienie o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania co do przesłanek wznowienia oraz rozstrzygnięcia istoty sprawy (art. 243 § 2). Od tego momentu organ podatkowy może formalnie przystąpić do badania zgłoszonych przez stronę dowodów i okoliczności, które w ocenie strony posiadają cechę nowości oraz istotności. W toku postępowania wznowieniowego zastosowanie ma Dział IV o.p., przy uwzględnieniu ograniczeń, jakie dotyczą postępowania wznowieniowego. W toku postępowania wznowieniowego stronie przysługuje prawo do czynnego w nim udziału. Wiąże się to również z umożliwieniem stronie zgłaszania wniosków i żądań, a także wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego w sprawie, o czym stanowi art. 200 § 1 o.p.

Nie ulega również najmniejszej wątpliwości, iż podatnik w toku takiego postępowania może składać wnioski dowodowe oraz przedkładać nowe dowody, których wcześniej nie zgłosił na etapie wystąpienia z wnioskiem o wznowienie postępowania. Dowody te następnie są badane pod względem spełnienia przesłanek opisanych w art. 240 § 1 pkt 5 o.p.

Naturalne jest również prawo organu podatkowego do występowania do podatnika, strony postępowania wznowieniowego, z żądaniami przedstawienia dowodów bądź złożenia wyjaśnień w sytuacji, kiedy taka potrzeba zaistnieje w toku prowadzonego postępowania. W takim przypadku postępowanie wznowieniowe nie różni się od zwykłego postępowania podatkowego. Tym, co stanowi najważniejszą różnicę, jest fakt, iż organ podatkowy nie może weryfikować ustaleń faktycznych pierwotnej decyzji w całości, organ ten jest ograniczony wyłącznie materiałem przedstawionym przez wnioskodawcę, wobec czego może jedynie skorygować ustalenia zawarte w pierwotnej decyzji. Złożoność stanów faktycznych w sprawach podatkowych pozwala hipotetycznie przyjąć, że postępowanie wznowieniowe może doprowadzić do wydania decyzji, której treść będzie całkowicie odmienna od decyzji pierwotnej. Praktyka dowodzi jednak, iż większość spraw prowadzonych w tym trybie kończyć się będzie decyzją, która zmienia decyzję pierwotną jedynie w części, pozostawiając w mocy w pozostałym zakresie pierwotną decyzję organu podatkowego.

Z tym faktem wiąże się interesujący problem natury proceduralnej. Mowa tu u przeprowadzaniu dowodu, który może potwierdzić istnienie dowodu lub okoliczności mających cechy opisane w art. 240 § 1 pkt 5 o.p., które z uwagi na braki dowodowe są kwestionowane przez organ podatkowy. Aby przybliżyć to zagadnienie, należy posłużyć się przykładem. Podatnik w toku postępowania wznowieniowego przedkłada dowody (faktury VAT), które spełniają cechy nowości oraz istotności w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 o.p. Z uwagi jednak na upływ czasu nie jest on w stanie potwierdzić, że faktury te faktycznie zostały opłacone, co zostaje wychwycone przez organ podatkowy, dzięki czemu w decyzji będzie można nie uwzględnić tego fragmentu materiału dowodowego. Podatnik na potwierdzenie swoich tez zgłasza wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z przesłuchania świadka, który jego zdaniem potwierdzi fakt dokonania płatności.

Zdaniem autora przeprowadzenie takiego dowodu jest dopuszczalne, nawet mimo ograniczeń, jakie niesie za sobą postępowanie wznowieniowe. Wynika to z faktu, iż w toku postępowania obowiązują przepisy z Działu IV o.p., zwłaszcza zasada z art. 122 o.p. nakazująca, aby w toku postępowania podatkowego organy podatkowe podejmowały wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym.

Wskazana w przykładzie faktura VAT będzie spełniać cechę nowości, nie była bowiem znana organowi podatkowemu w czasie prowadzenia pierwotnego postępowania podatkowego. Będzie ona również nosiła cechę istotności, albowiem jej uwzględnienie w kosztach uzyskania przychodów spowoduje zmianę dochodu podatnika, a w ślad za tym również zmianę wysokości podatku określonego w decyzji pierwotnej.

Potwierdzenia takiej tezy doszukać się można w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2018 r.18: „w przypadku nowych dla organu okoliczności faktycznych, które istniały w dacie wydania decyzji, może się zdarzyć, że będą one wynikać z dokumentu (dowodu), który został sporządzony już po jej wydaniu, czyli nie istniał w dacie jej wydania. Dlatego nie można dowodu »jako takiego« oceniać w oderwaniu od zdarzeń lub faktów, które potwierdza, czy na które wskazuje. Należy pamiętać, że nie ma innego sposobu na ujawnienie okoliczności, które miały miejsce w przeszłości, jak wywiedzenie ich z określonych dowodów, czy uzyskanie o nich wiedzy z pewnych dokumentów i nie ma tu znaczenia, w jakim postępowaniu do tego dochodzi”.

Należy wskazać, przenosząc wskazaną tezę na grunt omawianego przykładu, iż ze zgłoszonego na etapie postępowania wznowieniowego dowodu (przesłuchania świadka) wynikać będą okoliczności faktyczne, istniejące w dacie wydania decyzji. Dowód z takiego przesłuchania nie może być zatem kwalifikowany jako nie spełniający przesłanki istnienia w dniu wydania decyzji pierwotnej. Dowód ten nie może być bowiem traktowany jako dowód w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 o.p., ale jako dowód zmierzający do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w sprawie i potwierdzenia, że nowy i istotny dla sprawy dowód w postaci przykładowej faktury VAT powinien zostać uwzględniony w decyzji wydanej na skutek wznowienia postępowania.

Jak pokazuje omawiany przykład, postępowanie dowodowe prowadzone w toku postępowania wznowieniowego, mimo pozornej precyzyjności zapisów regulujących wznowienie postępowania, niesie ze sobą problemy praktyczne, które narażają podatników na możliwość sporu z organami podatkowymi przy badaniu przez nie dowodów zgłoszonych w toku postępowania wznowieniowego. Wąska interpretacja przepisów dotyczących zasady prawdy materialnej oraz zasady zupełności materiału dowodowego może spowodować, że organy podatkowe, wobec braków w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, będą wydawać decyzje podatkowe nieuwzględniające wszystkich nowych dowodów lub nowych okoliczności zgłoszonych przez podatnika w toku postępowania.

6. Podsumowanie

Niniejszy artykuł odnosi się do jednego z nadzwyczajnych trybów postępowania podatkowego, dotyczącego wznowienia postępowania podatkowego. Celem takiego postępowania jest wyeliminowanie z obrotu prawnego ostatecznych decyzji, których zmiana lub uchylenie uzasadnione jest interesem strony, wadą decyzji lub błędem proceduralnym, jaki rzutował na treść takiej decyzji. Wznowienie postępowania neguje zatem zasadę dwuinstancyjności oraz zasadę stanowiącą, że decyzja, od której nie przysługuje odwołanie, jest ostateczna.

Przebieg postępowania dowodowego w toku postępowania wznowieniowego jest znacząco ograniczony i limitowany materiałem dowodowym, który został wcześniej oceniony przez organ podatkowy jako nowy oraz istotny dla sprawy.

Orzecznictwo sądowe oraz praktyka organów podatkowych wskazują, że zasada ta jest skrupulatnie przestrzegana. Podatnik, aby uzyskać satysfakcjonującą go decyzję, uchylającą w części bądź w całości dotychczasową decyzję, musi zwrócić uwagę, aby przedkładane nowe dowody faktycznie mogły być przeprowadzone. Jakiekolwiek luki w materiale dowodowym będą wychwytywane przez organ podatkowy i wykorzystywane do odmowy uchylenia dotychczasowej decyzji. Wynika to z faktu, iż konstrukcja postępowania wznowieniowego opiera się na naczelnej zasadzie trwałości decyzji, która uniemożliwia pełną merytoryczną kontrolę decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym.

_______________________________________________

1 T.j. Dz.U. 2019 poz. 900.

2 T.j. Dz.U. 2020 poz. 106.

3 Dz.U. 2019 poz. 2200.

4 A. Ziółkowska, Wznowienie postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej w świetle judykatury, „Samorząd Terytorialny” 2011, nr 3, s. 64-73.

5 D. Strzelec, Dowody i postępowanie dowodowe w prawie podatkowym, Warszawa 2015.

6 Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Poznaniu z 5 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Po 742/19.

7 Por. K. Radzikowski, Błędy w postępowaniu dowodowym w świetle możliwości wznowienia postępowania podatkowego, „Przegląd Podatkowy” 2008, nr 1, s. 23-27.

8 Sygn. akt I SA/Rz 25/20.

9 Sygn. akt I SA/Ol 758/19.

10 Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1874/19.

11 H. Dzwonkowski (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz, Warszawa 2008, wyd. 2, Komentarz do art. 240.

12 D. Strzelec, Dowody i postępowanie dowodowe, op. cit.

13 L. Etel (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz aktualizowany, opublikowany.: LEX/el 2020.18 Sygn. akt I FSK 1441/16.

14 Ibidem.

15 Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 kwietnia 2020 r., sygn. akt I FSK 442/20.

16 Wznowienie postępowania z przyczyny wymienionej w art. 240 § 1:

1) pkt 4 następuje tylko na żądanie strony, wniesione w terminie miesiąca od dnia powzięcia wiadomości o wydaniu decyzji;

2) pkt 8 lub 11 następuje tylko na żądanie strony, wniesione w terminie miesiąca odpowiednio od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;

3) pkt 9 następuje tylko na żądanie strony;

4) pkt 12 następuje tylko na żądanie strony, wniesione w terminie miesiąca od dnia doręczenia postanowienia określonego w art. 119j § 2.

17 Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1478/19.

18 Sygn. akt I FSK 1441/16.

Bibliografia

1. A. Ziółkowska, Wznowienie postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej w świetle judykatury, „Samorząd Terytorialny” 2011, nr 3, s. 64-73.

2. D. Strzelec, Dowody i postępowanie dowodowe w prawie podatkowym, Warszawa 2015.

3. K. Radzikowski, Błędy w postępowaniu dowodowym w świetle możliwości wznowienia postępowania podatkowego, „Przegląd Podatkowy” 2008, nr 1, s. 23-27.

4. L. Etel (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz aktualizowany, opublikowany: LEX/el 2020.

5. H. Dzwonkowski (red.), Ordynacja podatkowa. Komentarz, Warszawa 2008, wyd. 2, Komentarz do art. 240.

Orzecznictwo sądowe

1. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z siedzibą w Poznaniu z 5 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Po 742/19.

2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 18 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Rz 25/20.

3. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 5 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Ol 758/19.

4. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1874/19.

5. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 kwietnia 2020 r., sygn. akt I FSK 442/20.

6. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 11 lutego 2020 r., sygn. akt I SA/Gd 1478/19.

Mikołaj Stanisławski

Manager w Departamencie Doradztwa Podatkowego w Russell Bedford Poland. Adwokat. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalista z zakresu postępowań podatkowych oraz postępowań przed sądami administracyjnymi. Wspiera klientów kancelarii w zakresie podatków dochodowych oraz VAT. Reprezentuje klientów w toku postępowań karnych skarbowych.

Nasze publikacje

rbiuletyn

 

lipiec-wrzesień 2023

RB Biuletyn numer 44

pobierz magazyn

Nasze publikacje

rb restrukturyzacje             russellbedford             rbdombrokersi