1. Zmiany dotyczące rejestru podatników, „biała lista”
Już od września 2019 r. zmienił się zakres informacji, jakie są ujawniane w rejestrze podatników. Zgodnie ze znowelizowanym art. 96b ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług1 (dalej: u.p.t.u.) wykaz zawiera również numery rachunków bankowych, jakie zostały podane przez podatnika w zgłoszeniu identyfikacyjnym. Wykaz podatników jest dostępny w formie elektronicznej, są w nim zamieszczone informacje o datach dokonania rejestracji, wyrejestrowania podatnika, jak również przyczynach wyrejestrowania2 . Od jesieni 2019 r. podatnicy korzystają z pełnej funkcjonalności nowego wykazu, nazywanego „białą listą”. Dotychczas system ten funkcjonował w zakresie umożliwiającym zapoznanie się z nim przez podatników.
Praktyczne konsekwencje stosowania „białej listy” obowiązują jednak faktycznie od początku 2020 r., przy czym co do zasady weryfikacja kontrahentów za pomocą tej listy nadal nie ma charakteru obligatoryjnego. Jednakże z uwagi na przepisy innych ustaw podatkowych, zaniechanie takiej weryfikacji będzie wywoływać:
• możliwość stwierdzenia, że podatnik nie dochował należytej staranności,
• pozbawienie możliwości zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów lub zakwestionowanie takiego zaliczenia,
• po stronie nabywcy – ryzyko poniesienia odpowiedzialności solidarnej za zaległości wystawcy faktury w części dotyczącej podatku VAT, który wynika z tej niezweryfikowanej płatności.
Z punktu widzenia konieczności zachowania przez podatników należytej staranności w transakcjach z kontrahentami, posługiwanie się „białą listą” wydaje się racjonalnym sposobem zabezpieczenia przed zarzutami braku takiej staranności. W tym zakresie jest to narzędzie, które w aktualnej formie może być dla podatników korzystne; wydaje się, że dowód w postaci pobranej informacji z wykazu, zapisanej na dany dzień jest materiałem jednoznacznie potwierdzającym wykazaną staranność przez podatnika.
Bardziej dotkliwe konsekwencje mogą wystąpić w przypadku dokonania zapłaty należności wynikającej z faktury na rachunek kontrahenta, jaki nie został wskazany w wykazie – w takim wypadku podatnik zostanie pozbawiony możliwości zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów lub też nastąpi obowiązek zmniejszenia kosztów (lub zwiększenia swoich przychodów w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów) w przypadku, gdy przed zleceniem przelania płatności zaliczono już koszt, który wynika z tej transakcji, do kosztów uzyskania przychodów, w tej części, w jakiej płatność nie została przelana na rachunek płatniczy (np. zapłata gotówką kwoty powyżej 15 tys. zł) lub płatność została przelana na inny rachunek niż zawarty (na dzień zlecenia przelewu) w wykazie3 . W przypadku, gdy podatnik dokonał płatności na rachunek nie uwidoczniony w wykazie, ma nadal możliwość zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu, pod warunkiem, że w terminie trzech dni od dnia dokonania płatności zawiadomi o takiej płatności naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury.
Ponadto zgodnie z art. 117ba ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa4 (dalej o.p.) po stronie podatnika regulującego należność na rachunek nie wskazany w wykazie, powstanie solidarna odpowiedzialność ze sprzedawcą, który jest czynnym podatnikiem VAT, za jego zaległości podatkowe w tej części VAT, która przypada na płatność za transakcję, potwierdzoną fakturą dokonaną przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecania przelewu w wykazie podatników VAT5 . Również w tym wypadku podatnik ma możliwość uchylenia się od tej konsekwencji w przypadku złożenia zawiadomienia o takiej płatności do naczelnika urzędu skarbowego (w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu)6 .
W sytuacji, gdy płatność za transakcję zostanie zlecona na rachunek niewskazany w wykazie, a kontrahent zapłaci VAT wynikający z faktury dokumentującej daną transakcję, to przedsiębiorca nie poniesie odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe kontrahenta w zakresie kwoty VAT wynikającej z przedmiotowej transakcji. Niestety nie będzie mógł zaliczyć wydatku do kosztów uzyskania przychodów.
2. Obowiązkowy split payment – mechanizm podzielonej płatności
System split payment, a właściwie mechanizm podzielonej płatności (MPP) jest obowiązkowy od 1 listopada 2019 r. dla płatności należności wynikających z faktur w sytuacji, kiedy łącznie spełnione są następujące warunki:
• należność ogółem, która wynika z faktury (tj. wartość brutto całej faktury) przekracza 15 tys. zł,
• przynajmniej jedna pozycja na fakturze dotyczy towarów lub usług wrażliwych (określonych w załączniku nr 15 do u.p.t.u.) oraz sprzedawca i nabywca są podatnikami VAT.
Podatnik VAT sprzedając towary czy też usługi objęte obowiązkowym MPP z fakturą przekraczającą kwotę 15 tys. zł, musi wpisać na niej adnotację „mechanizm podzielonej płatności”. W przypadku braku tego oznaczenia dostawca powinien dokonać korekty, wystawiając fakturę korygującą bądź też nabywca może skorygować błąd poprzez wystawienie noty korygującej. Nabywca po otrzymaniu faktury VAT z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności”, jest zobowiązany do zapłaty za pomocą specjalnego komunikatu przelewu jedynie tej kwoty należności wynikającej wyłącznie z części z tytułu nabycia towarów lub usług objętych obowiązkowym split payment. Procedura obowiązuje także w sytuacji braku adnotacji, gdy faktura wystawiona jest na kwotę powyżej 15 tys. zł i dotyczy towarów lub usług z załącznika nr 15 u.p.t.u. – wynika to z obowiązku należytej staranności. Na nabywcy ciąży też sankcja 30% kwoty VAT, która przypada na nabyte towary lub usługi objęte obowiązkowym MPP, jeśli pominie w dokonywaniu płatności obowiązku zapłaty przez MPP. Jednakże również może uniknąć sankcji, jeśli wystawca rozliczy całą kwotę VAT wynikającą z faktury. Co więcej, przedsiębiorcy prowadzącemu jednoosobową działalność gospodarczą grozi grzywna w wysokości do 720 stawek dziennych za dokonanie płatności z pominięciem obowiązkowego MPP (art. 57c § 1 ustawy z 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy7 , dalej: k.k.s.). Dodatkowo, gdy kwota należności zostanie opłacona z pominięciem MPP, mimo zawarcia na fakturze adnotacji, że płatność powinna być dokonana w MPP, to od 1 stycznia 2020 r. nie będzie można jej zaliczyć w koszty podatkowe.
Niestety, obecnie brak jest w przepisach wskazanego terminu na naprawienie błędu. Może zdarzyć się sytuacja, że organ zauważy pominięcie obowiązku, zanim zwróci na to uwagę kontrahent, przez co ten nie zdąży się zreflektować przed nałożeniem sankcji, która będzie obowiązywać mimo późniejszego uregulowania należności. Obowiązkowy MPP nie będzie stosowany w transakcjach realizowanych na podstawie umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, jeżeli sprzedawcą na dzień dokonania dostawy był podmiot prywatny (nie publiczny) i jeśli rozliczenie następuje w formie potrącenia.
Natomiast w oparciu o treść przepisów przejściowych zastosowanie znajdzie procedura odwrotnego obciążenia w dwóch przypadkach, kiedy:
• przed 1 listopada 2019 r. podatnik dostarczył towary lub świadczył usługi wymienione w załączniku nr 11 lub załączniku nr 14 do u.p.t.u., dla których obowiązek podatkowy powstał lub faktura została wystawiona po 31 października 2019 r.,
• po 31 października 2019 r. podatnik dostarczył towary lub świadczył usługi wymienione w załączniku nr 11 lub załączniku nr 14 do ustawy, dla których faktura została wystawiona przed 1 listopada 2019 r.
3. Zmiany w zakresie magazynów konsygnacyjnych/magazynów call-of stock
Zgodnie z przepisami nowego rozdziału 3a u.p.t.u. (oraz odpowiednio rozdziału 3b dla transakcji dokonywanych za granicą) uregulowano zasady przemieszczania przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do innego państwa członkowskiego w ramach procedury call-of stock. Takie przemieszczenie dokonane zgodnie z tą procedurą nie jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Nowe przepisy zastępują dotychczasowe regulacje dotyczące magazynów konsygnacyjnych.
Procedura call-off stock ma zastosowanie, kiedy zostaną spełnione następując przesłanki:
1) towary są wysyłane lub transportowane przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, na terytorium kraju w celu ich dostawy na późniejszym etapie i po ich przybyciu innemu podatnikowi, uprawnionemu do nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, na potrzeby tego rozdziału zwanemu dalej „nabywcą”, zgodnie z zawartym wcześniej porozumieniem między tymi podatnikami;
2) podatnik podatku odwartości dodanej wysyłający lub transportujący towary nie ma siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju;
3) nabywca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, a jego nazwa lub imię i nazwisko oraz numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL, są znane podatnikowi VAT wysyłającemu lub transportującemu towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
4) podatnik VAT wysyłający lub transportujący towary rejestruje przemieszczenie towarów w ewidencji oraz podaje NIP w informacji odpowiadającej informacji podsumowującej.
Przemieszczenie dokonane zgodnie z powyższymi warunkami nie będzie rozpoznane jako dostawa wewnątrzwspólnotowa. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zostanie natomiast rozpoznane z momentem przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, które powinno nastąpić przed upływem 12 miesięcy od dnia znalezienia się towarów w magazynie.
W momencie transportu towarów dostawca powinien mieć świadomość co do tożsamości nabywcy, który powinien być w tym momencie zarejestrowany w systemie VAT UE (w okresie 12 miesięcy może dojść do zmiany nabywcy, jednak termin 12 miesięcy na przekazanie prawa do rozporządzania nie podlega wydłużeniu, czyli zostaje zachowany jego bieg od momentu złożenia towarów do magazynu). W przypadku przekroczenia 12-miesięcznego terminu na przekazanie prawa do rozporządzania towarami należy rozpoznać WNT w dniu następującym po upływie przedmiotowego terminu.
Z procedurą call-of stock związane są określone obowiązki ewidencyjne – podatnik prowadzący magazyn, do którego będą wprowadzane towary w procedurze magazynu typu call-off stock, w terminie 14 dni od dnia pierwszego wprowadzenia towarów do magazynu w tej procedurze, będzie musiał złożyć za pomocą środków komunikacji elektronicznej naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienie o prowadzeniu magazynu wykorzystywanego w procedurze magazynu typu call-off stock, zawierające następujące dane:
• nazwę lub imię i nazwisko prowadzącego magazyn;
• numer identyfikacyjny stosowany na potrzeby podatku;
• adres siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;
• adres, pod którym znajduje się magazyn.
Dokonujący wysyłki z Polski na terytorium innego kraju UE, jako podatnicy VAT UE, w procedurze call-off stock mają obowiązek składania w urzędzie skarbowym informacji podsumowujących o dokonanych przemieszczeniach towarów. Informacje te należy składać co miesiąc elektronicznie w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy i dokonano przemieszczenia towarów8 .
4. Zmiany dotyczące transakcji łańcuchowych
Zmiany w zakresie rozpoznawania tzw. transakcji łańcuchowych dotyczą wielu państw, ponieważ wynikają z art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Państwa członkowskie zostały zobligowane do implementacji nowych zasad najpóźniej z początkiem 2020 r. Na moment dyskusji, jaka miała miejsce na listopadowej konferencji podatkowej Russell Bedford Poland oraz w chwili przekazania niniejszego tekstu do publikacji, polski ustawodawca nie uchwalił jeszcze przepisów wdrażających odpowiednie regulacje wspólnotowe, zatem z początkiem 2020 r. podatnicy i organy podatkowe stają przed koniecznością bezpośredniego stosowania przepisów ww. Rozporządzenia. Celem omawianych regulacji wspólnotowych jest uproszczenie, a przede wszystkim ujednolicenie zasad rozpoznawania transakcji łańcuchowych w różnych państwach członkowskich, aby zapobiegać ewentualnym przypadkom podwójnego opodatkowania (bądź braku opodatkowania) dostaw realizowanych w ramach jednego łańcucha transakcji. Zgodnie z zasadą ogólną, jaka ma obowiązywać we wszystkich państwach członkowskich, jeżeli te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw i są wysyłane lub transportowane z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego klienta w łańcuchu, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie do dostawy dokonanej do podmiotu pośredniczącego. A zatem tzw. „dostawą ruchomą” będzie co do zasady zawsze dostawa pierwsza.
W znanym na początku stycznia 2020 r. projekcie ustawy nowelizującej kwestię zmian reguluje planowane nowe brzmienie artykułu 22 u.p.t.u., określającego miejsce dostawy towarów, z którego wynika, iż przy kilku kolejnych dostawach tych samych towarów transportowanych bezpośrednio między pierwszym dostawcą aostatnimnabywcąbędziemymiećdo czynieniawsensie prawnym z tylko jedną dostawą, co wpływa na ustalenie miejsca dostawy tego towaru. Wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą będą opodatkowane w państwie wysyłki, a dostawy dokonane po transakcji ruchomej podlegają opodatkowaniu państwa ostatecznego odbiorcy. W przypadku, gdy powyższa dystrybucja odbywa się pomiędzy różnymi krajami UE, wtedy za transakcję ruchomą będzie uznana dostawa dokonana do pośrednika9 .
5. Zmiany w zakresie dokumentowania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów
Zmiany wynikające z art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej budzą pewne wątpliwości ze strony podatników co do zakresu dodatkowych warunków, jakie mają być spełnione dla uznania, że dostawa wewnątrzwspólnotowa została zrealizowana. Należy w tym zakresie odróżnić zmiany, które mają charakter bezwzględnych wymogów od zasad uznania tzw. domniemania przemieszczenia towarów10.
Nowe warunki, jakie muszą spełnić podatnicy, aby rozpoznać dostawę jako WDT, a w konsekwencji mieć prawo do zastosowania stawki 0% są następujące: po pierwsze, dla opodatkowania WDT stawką 0% konieczne będzie posiadanie aktywnego numeru VAT-UE przez nabywcę. Warunek ten wymaga wymiany informacji między dostawcą a odbiorcą, informacja o aktywnym numerze powinna pochodzić od nabywcy. Po drugie, dostawca powinien prawidłowo wykazać dostawę w informacji VAT-UE. Brak wykazania dostawy w deklaracji VAT UE lub błądwtym zakresie będzie podstawą do uznania, że dostawa ma być opodatkowana podatkiem od towarów i usług naliczonym według stawki krajowej. Podatnik może się jednak uchylić od błędu i zachować prawo, pod warunkiem należytegowyjaśnienia na piśmie uchybienia naczelnikowi urzędu skarbowego.
Do projektowanego znowelizowanego artykułu 42 u.p.t.u., określającego warunki zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wprowadzony został w ust. 1 pkt 1 dodatkowy wymóg w postaci podania dostawcy przez nabywcę swojego nr. VAT UE, nadanego mu w państwie członkowskim dla niego właściwym. Dalej czytamy, iż stawka nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy dostawca nie złożył informacji podsumowującej w zakresie WDT lub też, że złożona informacja nie spełnia wymogów formalnych w zakresie zawartych w niej danych, wymienionych w art. 100 ust. 8 u.p.t.u. Tutaj również przysługuje możliwość zastosowania pisemnego wyjaśnienia do naczelnika urzędu skarbowego, celem zachowania w transakcji przedmiotowej stawki.
Odmienny status mają przepisy rozporządzenia, które przewidują możliwość domniemania, że dostawa miała miejsce. Domniemanie takie ma dawać podatnikom możliwość uzyskania większej pewności co do tego, że przemieszczenie towarów miało miejsce i dostawa będzie rozpoznana jako WDT dla potrzeb podatkowych. Spełnienie dodatkowych warunków, jakie są przewidziane dla domniemania nie jest obowiązkowe dla każdej dostawy. We wszystkich przypadkach możliwe jest wykazanie przemieszczenia na podstawowych zasadach.
Domniemywa się, że towary zostały przemieszczone z jednego do drugiego państwa członkowskiego, w każdym z poniższych przypadków:
a) sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch dowodów na przemieszczenie towaru, o których mowa w ust. 3 lit. a), wydanych przez dwie niezależne od siebie strony, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów z ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi dowodami spośród wymienionych w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony;
b) sprzedawca jest w posiadaniu:
– pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary były przemieszczone do państwa członkowskiego przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
– co najmniej dwóch dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, a pochodzących od dwóch różnych stron.
6. Zmiany dotyczące kas rejestrujących
Od początku 2020 r. ograniczona została możliwość wystawiania faktur na podstawie wcześniej otrzymanych paragonów. W przypadku sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym – fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon dla tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby VAT11. Zgodnie z nowymi przepisami przewidziana została również sankcja – w przypadku wystawienia faktury na podstawie paragonu nie zawierającego NIP, organ podatkowy ustala podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe (równowartość 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze). W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania nie ustala się12. Sankcja taka została przewidziana także dla nabywcy, który ujmie w ewidencji taką fakturę wystawioną na podstawie paragonu nie zawierającego NIP. Nowy wymóg nie dotyczy taksówek osobowych13.
Od 1 stycznia 2020 r. kolejna grupa podatników traci możliwość prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem na rzecz obowiązkowego stosowania kas online. Zmiana ta dotyczy podatników realizujących następujące świadczenia:
a) usługi naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów, w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania, oraz w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych i motorowerów,
b) sprzedaż benzyny silnikowej, oleju napędowego, gazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych14.
Od 1 lipca 2020 r. ograniczenie takie będzie również miało zastosowanie do podatników zajmujących się następującymi świadczeniami: a) usługami związanymi z wyżywieniem, wyłącznie świadczonymi przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz usługami w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania; b) sprzedażą węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu, przeznaczonych do celów opałowych.
7. Zmiany dotyczące deklaracji VAT-7 i JPK_VAT
Zapowiadana od dłuższego czasu likwidacja deklaracji VAT-7 będzie skuteczna w pierwszym etapie od kwietnia 2020 r. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 109 ust. 3 u.p.t.u. podatnicy, z wyjątkiem wykonujących wyłącznie czynności zwolnione (zwolnienia podmiotowe i przedmiotowe) są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki VAT;
2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę VAT należnego, w tym korekty VAT naliczonego;
3) kontrahentów;
4) dowodów sprzedaży i zakupów.
Deklaracje podatkowe mają być składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, przy czym obowiązek składania deklaracji i ewidencji w nowym formacie JPK_VAT ma obowiązywać: od 1 kwietnia 2020 r. – dużych przedsiębiorców, od 1 lipca 2020 r. – pozostałych podatników VAT.
__________________________________________________________
1 T.j. Dz.U. 2018 poz. 2174 z późn. zm.
2 Art. 96 b ust. 3 pkt 11 i 12 u.p.t.u.
3 Art. 22p ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2019 poz. 1387 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.), odpowiednio art. 15d ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2019 poz. 865, dalej: u.p.d.o.p.).
4 T.j. Dz.U. 2019 poz. 900.
5 Art. 117ba par. 1 o.p.
6 Art. 117ba par. 3 o.p.
7 T.j. Dz.U. 2018 poz. 1958.
8 Co do procedury call-of stock patrz także M. Kołkowicz, Zmiany w funkcjonowaniu magazynów konsygnacyjnych – magazyn call-off stock na terytorium kraju od 1 stycznia 2020 roku, „Doradztwo Prawne i Podatkowe - RB Biuletyn”, nr 11 (16) 2019, str. 47-52.
9 Par. 22 ust. 2a nowelizacji: https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//2/12322050/12601952/12601953/dokument402089.pdf.
10 Również w tym zakresie polskie przepisy nowelizujące są na etapie projektu ustawy.
11 Zgodnie z nowym art. 106b ust. 5 u.p.t.u.
12 Art. 106b ust. 6 u.p.t.u.
13 Art. 109a u.p.t.u.
14 Art. 145b ust. 1 pkt 1 u.p.t.u.
