Autor jest partnerem w C&C Chakowski & Ciszek, adiunktem i wykładowcą prawa pracy na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie. Specjalizuje się w zbiorowym prawie pracy. Reprezentuje pracodawców w negocjacjach ze związkami zawodowymi w zakresie sporów zbiorowych, rokowań układów zbiorowych, pakietów socjalnych. Jest autorem wielu publikacji z zakresu polskiego i europejskiego prawa pracy, w tym współautorem dwóch komentarzy do Kodeksu pracy.
Autor jest partnerem w C&C Chakowski & Ciszek, radcą prawnym i wykładowcą prawa pracy na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie i Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Współtworzył Departament Prawa Pracy i Prawa Europejskiego w międzynarodowej kancelarii w Warszawie. Jego doświadczenie zawodowe obejmuje współpracę z Departamentem Prawnym Głównego Inspektoratu Pracy oraz szkolenia dla inspektorów pracy. Specjalizuje się w tematyce indywidualnego prawa pracy, a w szczególności w problematyce czasu pracy. Realizuje projekty z zakresu szeroko pojętej optymalizacji czasu pracy głównie w branży produkcyjnej i energetyce. Jest autorem wielu publikacji z zakresu polskiego i europejskiego prawa pracy.
Autor jest prawnikiem w C&C Chakowski & Ciszek. Jest specjalistą z zakresu prawnych i podatkowych aspektów zatrudniania w Polsce i na Ukrainie. Jest stałym współpracownikiem kancelarii C&C Chakowski & Ciszek. Jest absolwentem Szkoły Prawa Ukraińskiego przy Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Posiada zaawansowaną znajomość języka rosyjskiego, ukraińskiego i litewskiego. Zajmuje się projektami doradczymi i szkoleniowymi związanymi z zatrudnieniem i świadczeniem usług w krajach byłego ZSRR. Specjalizuje się w sprawach obejmujących indywidualne prawo pracy, delegowanie pracowników w ramach świadczenia usług oraz zatrudnianie cudzoziemców.
Podstawowym zdarzeniem prawnym prowadzącym do zmiany pracodawcy, do której dochodzi ex lege, jest przejście części lub całości zakładu pracy na nowego pracodawcę, przewidziane w art. 231 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodekspracy1 (dalej k.p.). Skutkiem przejścia zakładu pracy lub jego części jest zachowanie dotychczasowej treści stosunku pracy. Ponadto w doktrynie prawa pracy wskazuje się, że jednym z nadrzędnych celów tej regulacji jest także ochrona interesów pracodawcy, wyrażająca się w tym, iż przejmujący pracodawca ma gwarancję zachowania takiego zespołu składników, które pozwalają na prowadzenie w sposób niezakłócony działalności gospodarczej. W niniejszym opracowaniu przedstawione są ogólne ramy instytucji przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę, a także wybrane orzeczenia sądowe dotyczące tego problemu.
Agencje pracy tymczasowej stają się coraz bardziej popularnym sposobem na prowadzenie działalności gospodarczej. Modele biznesowe oparte o swoiste wypożyczanie pracowników innym podmiotom notują w ostatnim czasie gwałtowny przyrost także w Polsce. Dla porównania – pod koniec 2013 r. było ich 4,5 tys., w 2016 r. już 7,5 tys., a w pierwszym kwartale 2019 r. ponad 8,5 tys. Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie ram prawnych zjawiska pracy tymczasowej, ze szczególnym uwzględnieniem praw i obowiązków nakładanych przez ustawodawcę na podmioty zajmujące się pośrednictwem pracy, a także na podmioty korzystające z tego typu usług.
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie regulacji przewidzianych w ustawie z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy1 , służących dokonywaniu zmian w treści umowy o pracę. Głównym zagadnieniem poddanym analizie jest instytucja wypowiedzenia zmieniającego, z której może skorzystać tylko i wyłącznie pracodawca. Zatrudniony może w takiej sytuacji jedynie proponować wprowadzenie bardziej korzystnych postanowień do jego umowy. Nie ma jednak instrumentów prawnych, by samemu złożyć pracodawcy takiego typu wypowiedzenie.
