W pierwszej część artykułu została omówiona ogólna charakterystyka reguły in dubio pro tributario. W niniejszej części wskazane zostaną szerzej wątpliwości jakie budzi treść i stosowanie art. 2a ordynacji podatkowej. Wskazać należy, iż kryterium niedających usunąć się wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego jest wysoce nieprecyzyjne oraz prowokuje do nadmiernej swobody w jego stosowaniu.
Reguła rozstrzygania wątpliwości odnośnie do przepisów na korzyść podatnika zwana jest jako reguła in dubio pro tributario. Powyższa zasada, obecna w polskim porządku prawnym od dawna, w orzecznictwie sądów administracyjnych i Trybunału Konstytucyjnego została wyrażona wprost w ordynacji podatkowej w Dziale I w art. 2a dopiero w dniu 1 stycznia 2016 roku. I od tego momentu sprawia niezmiennie wiele trudności interpretacyjnych.
