Korzystna dla podatników instytucja, potocznie zwana ulgą na złe długi, została wprowadzona do ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług z dniem 1 czerwca 2005 roku i uregulowana w art. 89a i 89b. Jej wprowadzenie wynika z Dyrektywy Unii Europejskiej, która dozwala implementowanie do krajowych porządków prawnych. Jej istnienie od początku budziło wiele kontrowersji, a zastosowanie wymagało dokonania wielu czynności opartej na specjalistycznej wiedzy. Było to udogodnienie dla podatników, lecz nie było im przyjazne ze względów proceduralnych. Dokonana w dniu 1 stycznia 2013 roku zmiana stanu prawnego zmniejsza formalizm zastosowania ulgi na złe długi i precyzuje niejasności powstałe od momentu wprowadzenia tej instytucji w życie.