Zgodnie z przepisami dotyczącymi cen transferowych w okresie od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2020 r. brak było odwołania do pojęcia „transakcji kontrolowanych”. Obowiązek dokumentacyjny dotyczył transakcji, w wyniku których podmiot dokonuje zapłaty należności na rzecz podmiotu posiadającego rezydencję podatkową w raju podatkowym, oraz zawieranych z takim podmiotem umów spółek niebędących osobami prawnymi, umów wspólnego przedsięwzięcia i innych umów o podobnym charakterze. Obowiązek dokumentacyjny nie obejmował spółek niebędących osobami prawnymi. Brak było pojęcia „rzeczywistego właściciela” (beneficial owner).

Najbardziej bolesną dla podatników zmianą w zakresie transakcji z podmiotami powiązanymi, która weszła w życie z początkiem 2018 r., jest ograniczenie zaliczania w koszty podatkowe wydatków na określone usługi niematerialne, opłaty licencyjne czy opłaty z tytułu gwarancji i poręczeń. Dotyczy ono zwłaszcza kosztów usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości niematerialnych.