Na podstawie wspomnianego rozstrzygnięcia zostały zabezpieczone wierzytelności z rachunku bankowego (wierzytelności z tytułu umowy prowadzenia rachunku bankowego) spółki prowadzone. Co nie mniej istotne dokonano również zabezpieczenia wierzytelności z tytułu wszelkich należnych środków z tytułu robót, dostaw towarów i usług oraz innych wierzytelności u kontrahentów oraz majątku ruchomego spółki.
W dalszej kolejności spółka złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego wniosek o wyrażenie zgody na dokonanie wypłaty z zajętego w celu zabezpieczenia rachunku bankowego środków przeznaczonych na uregulowanie przez spółkę załączonych do ww. wniosku zobowiązań koniecznych dla wykonania działalności gospodarczej (usługi pocztowe, kurierskie, transportowe; organizacja usługi spedycyjnej; organizacja usług świadczonych na obszarze portów morskich; ubezpieczenie CARGO, fracht morski, opłata portowa; opłaty dokumentacyjne; usługa informatyczna; zapłata za towar od kontrahenta zagranicznego i polskiego, wynagrodzenia pracowników. Organ przeprowadził postępowanie, w które zakończyło się wydaniem postanowienia o odmowie odmówiono wydania zgody na wypłatę zajętego, w celu zabezpieczenia, rachunku bankowego Spółki. W uzasadnieniu wskazano, ze wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie. Wskazano, że nadrzędnym celem postępowania zabezpieczającego jest zabezpieczenie wykonania przyszłego obowiązku o charakterze pieniężnym na rzecz Skarbu Państwa, w sytuacji gdy zachodzi obawa jego niewykonania
Spółka, nie zgadzając się z rozstrzygniecie organu, wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, działając na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 1634; dalej PPSA) w związku z art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483; dalej Konstytucja RP) w związku z art. 84 Konstytucji RP i art. 217 Konstytucji RP, a także art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 175 ze zm.; dalej P1EKPC) w związku z art. 17 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (2007/C 303/01; Dz. Urz. UE z dnia 14 grudnia 2007 r. Nr C 303, s. 1; dalej KPP/Karta) w związku z art. 13 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.; dalej EKPC/ Konwencja) oraz art. 26 i art. 27 Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów sporządzonej dnia 23 maja 1969 r. (Dz. U. z 1990 r., Nr 74, poz. 439; dalej prawo traktatów), zaskarżyła ww. postanowienie w całości.
Zarzuciła naruszenie art. 166a § 2 UPEA w związku z art. 107 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r., poz. 2000 ze zm.; dalej KPA) w związku z art. 126 KPA w związku z art. 18 UPEA poprzez odmowę wydania zgody na wypłatę środków z zabezpieczonego rachunku bankowego, co zostało przez organ uzasadnione w oparciu o przesłanki niemające zastosowania w sprawie
Z kolei organ w odpowiedzi na skargę wskazał, że rola organu prowadzącego postępowanie zabezpieczające jest nieco szersza. W pierwszej kolejności organ egzekucyjny kieruje się nadrzędnym celem prowadzonego postępowania, jakim jest zabezpieczenie interesów wierzyciela publicznoprawnego. Rozpatrując wniosek o wyrażenie zgody na wypłatę środków z zabezpieczonego rachunku bankowego, organ egzekucyjny musi mieć zatem na uwadze również inne okoliczności, składające się na całość postępowania zabezpieczającego takie jak: wartość zabezpieczonego do tej pory majątku, wiarygodność podmiotu w kontekście np.: wyzbywania się składników mienia. Przyjąć należy, że przedłożenie dokumentów świadczących o konieczności poniesienia wydatków jest elementem koniecznym do rozpoznania wniosku, ale nie warunkuje to „automatycznej” niejako zgody organu egzekucyjnego na dokonanie wypłat z zajętego w celu zabezpieczenia rachunku bankowego. Rozpoznając bowiem taki wniosek, organ egzekucyjny jest zobligowany również do oceny innych okoliczności i zdarzeń, jakie mają miejsce w toku postępowania zabezpieczającego, mając na uwadze przede wszystkim konieczność zabezpieczenia realizacji przyszłego obowiązku o charakterze pieniężnym.
Jednym z problemów, którym zajmował się WSA, była kwestia tego, czy spółce przysługuje uprawnienie do wniesienia skargi na wydane postanowienie. Po rozpoznaniu sprawy sąd administracyjny podzielił argumentację skarżącej spółki i przedstawił następującą tezę: „W sprawach wchodzących w zakres stosowania UE na postanowienie wydane w trybie art. 166a § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r., poz. 479) przysługuje prawo wniesienia skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 1634) w oparciu o normy prawa konstytucyjnego, unijnego i międzynarodowego”.
Orzeczenie jest nieprawomocne (I SA/Wr 198/23 - Wyrok WSA we Wrocławiu), ale fakt jego wydania i argumentacja tam zawarta może być pomocna w ochronie praw przedsiębiorców.
