Informacja ta wynika z jednej z najnowszych interpretacji, o której wydanie poprosił podatnik prowadzący bar. Wnioskodawca opisał następujący stan faktyczny: od dnia 1 czerwca 2020 r. ponosi on wydatki na nabycie produktów żywnościowych w kwotach jednostkowych nie wyższych niż 450 zł, które to wydatki są dokumentowane przez sprzedawców - podatników VAT czynnych - paragonami fiskalnymi, na których wpisany jest NIP wnioskodawcy. Produkty żywnościowe służą do przygotowywania posiłków sprzedawanych w barze wnioskodawcy. Ten w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług ewidencjonuje podatek naliczony z ww. paragonów fiskalnych i wyszczególniony na ww. paragonach podatek naliczony odlicza od podatku należnego za dany miesiąc rozliczeniowy, a wydatki udokumentowane ww. paragonami ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zalicza do kosztów uzyskania przychodu. W związku z wątpliwościami co do rozliczeń, wnioskodawca zadał następujące pytania:
- Czy ma prawo do zaewidencjonowania w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług i prawo do odliczania od podatku należnego podatku naliczonego wynikającego z paragonów fiskalnych dokumentujących wydatki związane z działalnością gospodarczą?
- Czy ma prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z prowadzoną ww. działalnością gospodarczą, które to wydatki zostały przez sprzedawcę udokumentowane paragonem fiskalnym?
Jak czytamy w odpowiedzi Dyrektora KIS, na obydwa te pytania można odpowiedzieć twierdząco, przyjmując jednak pewne warunki.
Wydatki na produkty żywnościowe, o których mowa, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorcy, o ile spełniają warunki z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544) podatnik ma prawo zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki związane z prowadzoną ww. działalnością gospodarczą, na podstawie paragonu z NIP nabywcy, który stanowi fakturę uproszczoną, równoważną ze zwykłą fakturą, o ile wydatki mieszczą się w kwocie 450 zł brutto (100 euro) i spełniają wyżej nadmienione warunki art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Artykuł ten mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.
Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów (więcej informacji na ten temat znajdziesz TUTAJ).
Zaznaczyć można, że paragon z NIP, równoznaczny z uproszczoną fakturą, nie musi zawierać imion i nazwiska lub nazwy nabywcy towarów lub usług oraz jego adresu. Przy takiej wartości faktury również dane dotyczące samej transakcji mogą być mniej widoczne. Ważne jest jednak, aby dokument zawierał NIP nabywcy oraz dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku.
