W celu rozwiania tychże wątpliwości 13 stycznia 2021 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego został złożony wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców o podjęcie uchwały wyjaśniającej: „Czy w świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r poz. 1426 z późn. zm.; dalej u.p.d.o.f.) o zakwalifikowaniu przychodów z najmu składników majątkowych niezwiązanych z działalnością gospodarczą do wymienionego w tym przepisie źródła przychodów decydują kryteria przedmiotowe czy też zamiar (decyzja) podatnika?”
Naczelny Sąd Administracyjny dopatrzył się jednak w powyższym pytaniu wadliwości i zdecydował, iż właściwym pytaniem, które dawałoby odpowiedź na pojawiające się w orzecznictwie rozbieżności interpretacyjne powinno dotyczyć tego, czy przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze mogą być zaliczone bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., jeżeli stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który nie został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej?
Naczelny Sąd Administracyjny po przeprowadzeniu szerokiej analizy przepisów, doszedł do wniosku, iż jeżeli podatnik:
- nie podejmuje czynności zmierzających do wyraźnego wyodrębnienia przedsiębiorstwa poprzez stworzenie zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych mających służyć tej działalności,
- nie buduje struktury organizacyjnej pozwalającej mu na zarządzanie tą wydzieloną częścią majątku,
- nie wypracowuje strategii tej działalności (planów co do jej rozwoju, badania rynku pod kątem potrzeb potencjalnych najemców, dostosowywania składników majątków do tych potrzeb), a jedynie lokuje nadwyżki posiadanych środków (uzyskiwanych z różnych źródeł przychodu) w zakup nieruchomości (w tym także lokali), które następnie wynajmuje,
to nie można uznać, że składniki majątkowe związane są z działalnością gospodarczą.
Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż to podatnik decyduje, o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem.
Powyższe oznacza, że wynajem składników materialnych przez osobę fizyczną, może zostać uznane za prowadzenie działalności gospodarczej tylko, gdy zostaną one powiązane przez podatnika z działalnością gospodarczą, np. poprzez amortyzowanie danego składnika majątku jako środka trwałego w ramach działalności gospodarczej.
Uchwała ma pozytywny wpływ na sytuację podatkową osób fizycznych, które wynajmują wiele składników majątkowych, ponieważ mogą sami zdecydować, czy przychody z najmu opodatkować na zasadach ryczałtu w wysokości 8,5% do kwoty 100 000,00 zł przychodu i 12,5% powyżej tej kwoty, czy też na zasadach ogólnych skali podatkowej, bądź w przypadku, gdy powiążą składniki majątkowe z działalnością gospodarczą na ogólnych zasadach skali podatkowej lub podatkiem liniowym w wysokości 19%.
Kamil Kwiatek, Russell Bedford Katowice
