1. Wprowadzenie
W przypadku najmu prywatnego (tj. poza działalnością gospodarczą) podatnik może wybrać opodatkowanie na zasadach ogólnych, według skali podatkowej (ze stawkami 17% od dochodów do wysokości 85 528 zł i 32% od nadwyżki ponad tę kwotę), bądź w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (w wysokości 8,5% od przychodów do kwoty 100 000 zł i 12,5% od nadwyżki ponad tę kwotę). Z kolei przychody z najmu w ramach działalności gospodarczej można opodatkować na zasadach ogólnych według skali podatkowej albo podatkiem liniowym wedle stawki 19%. Zaznaczyć należy, że usługi związane z zakwaterowaniem (PKWiU 55), zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne2 (dalej: u.z.p.d.), mogą zostać opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych ze stawką 17%. W niektórych sytuacjach możliwe jest także opodatkowanie w formie karty podatkowej. Dotyczy to przedsiębiorców, którzy świadczą usługi hotelarskie polegające na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawanie posiłków), jeżeli łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12 – poz. 4 części XII załącznika Nr 3 u.z.p.d.
Przykład
Podatnik nabył lokal mieszkalny za 400 000 zł i rozpoczął jego wynajem. Czynsz najmu wynosi 2 500 zł miesięcznie. Podatnik ponosi opłaty administracyjne i koszty mediów w wysokości 700 zł miesięcznie. W trakcie roku poniósł także wydatki na remont w kwocie 2 000 zł. Jako formę opodatkowania wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, który wynosi 2 550 zł w skali roku (stawka 8,5%). Gdyby wynajmował lokal na zasadach ogólnych, od uzyskanego przychodu mógłby odliczyć poniesione wyżej koszty (łącznie 10 400 zł), a także odpisy amortyzacyjne (1,5% rocznie od kwoty 400 000 zł, tj. 6 000 zł). Dochód do opodatkowania wyniósłby zatem 13 600 zł, a podatek według stawki 17% – 1 787 zł. Należy jednak wziąć pod uwagę, że w rozliczeniu rocznym wszystkie dochody opodatkowane według skali podlegają sumowaniu. Zatem jeśli poza dochodem z najmu podatnik osiąga także dochody np. ze stosunku pracy i łącznie przekroczą one 85 528 zł, podatek zostanie obliczony z uwzględnieniem stawki 32% (od nadwyżki ponad tę kwotę). W przypadku rozliczania się z najmu według skali podatkowej wynajmujący może także uzyskiwane przychody pomniejszyć m.in. o wydatki na wyposażenie lokalu, jego ubezpieczenie czy odsetki od kredytu na zakup lokalu.
Granica między najmem zawieranym w ramach działalności gospodarczej a tzw. najmem prywatnym jest niezwykle trudna do wyznaczenia. W konsekwencji dochodzi na tym tle do licznych sporów podatkowych pomiędzy podatnikami a fiskusem. Podatnicy przyjmują, że prowadzony przez nich najem ma charakter tzw. najmu prywatnego, podczas gdy organy podatkowe uznają, że jest on prowadzony w ramach działalności gospodarczej. Wątpliwości nie rozwiewają także rozbieżne interpretacje prawa podatkowego oraz niejednolite orzecznictwo sądów administracyjnych.
Zaznaczyć należy, że obecnie w Sejmie toczą się prace nad nowelizacją przepisów, dzięki którym zryczałtowany podatek będzie można zastosować zarówno do przychodów z najmu prywatnego, jak i z najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej3 . Zmiany wu.z.p.d. mają na celu zwiększenie atrakcyjności opodatkowania w tej formie oraz poszerzenie grupy podatników, którzy będą mogli z niej skorzystać. Zgodnie z projektem, od 1 stycznia 2021 r. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych ma wynosić 8,5% od przychodów do kwoty 100 000 zł i 12,5% od nadwyżki ponad tę kwotę, między innymi z tytułu:
1) przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a u.z.p.d., czyli przychodów z najmu prywatnego,
2) przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f., czyli przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, które to przychody są również zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej,
3) świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU dział 55),
4) świadczenia usług wynajmu i obsługi nieruchomości własnych lub wydzierżawionych (PKWiU 68.20.1.).
Zaproponowane zmiany niewątpliwie należy ocenić pozytywnie. W szczególności skorzystają na nich podatnicy, którzy w związku z najmem nieruchomości nie ponoszą wysokich kosztów. W przypadku opodatkowania w formie ryczałtu podatek pobierany jest bowiem od uzyskiwanych przychodów z najmu, a więc nie jest możliwe uznawanie ponoszonych wydatków za koszty uzyskania przychodów. Do tej pory ryczałt był jednak zarezerwowany dla najmu prywatnego, a między wynajmującymi i organami podatkowymi powstawały liczne spory co do tego, czy najem, który prowadzą, jest jeszcze prywatny czy już profesjonalny.
Po wprowadzeniu zapowiadanych zmian, niezależnie od tego, czy przychody z najmu zostaną przyporządkowane do źródła „najem prywatny”, czy do źródła „działalność gospodarcza”, zastosowanie znajdzie stawka ryczałtu w wysokości 8,5% od przychodów do kwoty 100 000 zł i 12,5% od nadwyżki ponad tę kwotę. Według tych samych stawek opodatkowane mają być przychody ze świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem.
2. Warunki uznania najmu za działalność gospodarczą
Kryterium rozgraniczającym najem prywatny od profesjonalnego jest zawarta w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. definicja działalności gospodarczej. W myśl powołanego przepisu działalność gospodarcza jest działalnością zarobkową:
1) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz WNiP
– prowadzoną we własnym imieniu, bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Zatem, aby określona działalność została uznana za działalność gospodarczą, musi być prowadzona we własnym imieniu przez podatnika i łącznie spełniać warunki: celu zarobkowego, ciągłości i zorganizowanego charakteru. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności wpływają bezpośrednio na jego określone prawa i obowiązki. Zarobkowy charakter działalności wskazuje, że jest ona nastawiona na osiągnięcie zysku. Ewentualna strata, będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk, nie pozbawia jej takiego charakteru, ponieważ istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu. Wykonywanie działalności w sposób ciągły oznacza z kolei prowadzenie jej względnie stale, nieokazjonalnie. Wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły poszczególnych zamierzeń. Nie jest przy tym konieczne wykonywanie działalności bez przerwy – kluczowy jest zamiar powtarzania określonych czynności w celu osiągnięcia zysku. Przy czym o ciągłości w przypadku najmu nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań. Jeśli chodzi zaś o zorganizowany sposób działania, jest to działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu przy udziale specjalnie dobranych środków służących uzyskaniu dochodu4.
Analizując definicję działalności gospodarczej w u.p.d.o.f. należy zwrócić uwagę na podobieństwo najmu dokonywanego w ramach działalności oraz najmu prywatnego. W obu przypadkach najem charakteryzuje się pewnym stopniem zorganizowania, ma charakter zarobkowy i ciągły. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 9 grudnia 2014 r.5 podkreślił, że wynajmowanie nieruchomości ma w praktyce charakter ciągły (tzn. obejmuje z reguły dłuższy okres), dokonywane jest we własnym imieniu przez wynajmującego i na jego rachunek oraz co do zasady ma służyć osiąganiu przychodu. Te elementy umowy najmu są więc tożsame z cechami działalności gospodarczej, a w konsekwencji nie mogą stanowić cech różnicujących te dwa źródła przychodu. Podobnie NSA w wyroku z 22 października 2019 r.6 wskazał, że o prowadzeniu działalności gospodarczej, której przedmiotem jest wynajem lokali, nie może przesądzać sama cecha ciągłości działań, wynikająca z istoty umów najmu, ani ukierunkowanie na zysk, działanie z zachowaniem reguł gospodarności (których elementem jest zarobkowy charakter najmu) charakteryzuje bowiem także zarządzanie majątkiem prywatnym. Kryterium różnicującym może być natomiast cecha zorganizowania wynajmu, czyli np. podejmowanie czynności zmierzających do kreowania i uatrakcyjnienia oferty rynkowej przez przetwarzanie (przebudowę) przedmiotu najmu w celach dostosowania do popytu rynkowego czy prowadzenie akcji reklamowej w zakresie typowym dla działalności marketingowej.
Sąd dodał, że za gospodarowanie majątkiem prywatnym może być także uznane nabywanie nieruchomości jako lokaty kapitału, nawet z przeznaczeniem na wynajem, jeżeli nie będzie się wiązało z tworzeniem zorganizowanej struktury zarządzania takim majątkiem i jego eksploatacji, właściwej dla przedsiębiorstw o omawianym profilu.
Na zorganizowanie w odniesieniu do najmu mogą wskazywać (chociaż nie są decydujące) zwłaszcza niektóre okoliczności, takie jak: dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług czy znaczna liczba wynajmowanych nieruchomości lub podpisywanych umów7.
3. Zamiar podatnika a obiektywne przesłanki działalności gospodarczej
Jeszcze do niedawna sądy administracyjne stały na stanowisku, że to decyzja podatnika ma kluczowe znaczenie w klasyfikacji określonych przychodów do najmu prywatnego bądź działalności gospodarczej. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 kwietnia 2016 r.8 wskazał, że decydujący dla rozróżnienia pomiędzy najmem w ramach zarządu majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą a najmem w ramach działalności gospodarczej jest zamiar samego podatnika. To on decyduje, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. Wobec braku sformułowania przez ustawodawcę wyraźnych pozytywnych reguł klasyfikacji przychodów z najmu do jednego z dwóch konkurencyjnych źródeł, decydujące znaczenie przyznać należy decyzji samego podatnika. Stanowisko to podzieliły także WSA w Warszawie w wyroku z 7 marca 2018 r.9 oraz NSA w wyroku z 11 sierpnia 2017 r.10.
Odmienny pogląd wyraził NSA w wyroku z 22 października 2019 r.11. Zdaniem Sądu o tym, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, nie decyduje wola czy zamiar podatnika, ale spełnienie lub niespełnienie obiektywnych kryteriów określonych w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Wśród cech definiujących działalność gospodarczą nie wymieniono zamiaru jej prowadzenia przez podatnika. Już z tej przyczyny nie można przyjąć, że o zakwalifikowaniu przychodu do określonego źródła, a więc także o związaniu lub braku związania określonych składników majątkowych z działalnością gospodarczą, decydować miałby zamiar podatnika, a nie obiektywne cechy działalności prowadzonej przez niego przy wykorzystaniu określonych składników majątkowych. Podobne stanowisko znajdujemy w wyrokach NSA z 15 listopada 2017 r.12 oraz WSA w Opolu z 26 lutego 2020 r.13.
W świetle powyższego orzecznictwa można wysnuć wniosek, że decydujące znaczenie ma fakt, czy w danych okolicznościach spełniono obiektywne kryteria działalności gospodarczej, a nie tylko przekonanie podatnika o zakwalifikowaniu osiąganych przez siebie przychodów do określonego źródła. Jeśli sposób wykonywania najmu wskazuje na znamiona działalności gospodarczej, to najem spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu u.p.d.o.f. i powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny. Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach organów podatkowych14.
4. Analiza orzecznictwa
W ocenie NSA15, gdy o zaliczeniu określonych czynności podatnika do działalności gospodarczej decydują kryteria ustanowione w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. i jednocześnie czynności podatnika, pomimo spełnienia tych kryteriów, mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów (np. najmu), o uznaniu tych czynności za działalność gospodarczą decydować powinna intensywność występowania cech wskazanych w art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. Jeżeli cechy te, a zwłaszcza zorganizowany charakter i ciągłość czynności, występują w wyraźnie większym natężeniu niż w przypadku takiej samej działalności wykonywanej poza działalnością gospodarczą, to czynności te należy uznawać za działalność gospodarczą.
Wydaje się, że o takiej intensywności możemy mówić, gdy liczba wynajmowanych nieruchomości jest znacząca. W u.p.d.o.f. nie ma jednak przepisów, które uzależniałyby najem w ramach działalności gospodarczej i poza nią od liczby wynajmowanych lokali. Z pewnością liczba wynajmowanych nieruchomości nie może być kluczowa przy ocenie, czy mamy do czynienia z najmem prywatnym, czy stanowiącym działalność gospodarczą.
Analiza orzecznictwa oraz interpretacji podatkowych nie wskazuje jednoznacznie, jaką liczbę nieruchomości możemy uznać za „znaczącą”. O ile w przypadku jednej czy dwóch nieruchomości organy podatkowe powszechnie uznają możliwość rozliczania w ramach najmu prywatnego, o tyle przy większej ich liczbie stanowisko prezentowane przez organy podatkowe może być odmienne. Sprowadza się ono do uznawania, że posiadanie przez podatnika i wynajmowanie kilku nieruchomości stanowi już najem w ramach działalności gospodarczej.
Przykładowo, WSA w Warszawie w wyroku z 25 sierpnia 2017 r.16 przyznał rację podatnikowi, wskazując, że najem jednego, dwóch albo trzech mieszkań nabytych jako inwestycja i oddanych w zarząd profesjonalnej firmie, mieści się w ramach najmu prywatnego. Podobnie rozstrzygnął WSA w Warszawie w wyroku z 7 marca 2019 r.17 przyjmując, że najem jednego mieszkania oraz dwóch lokali wkompleksach hotelowych należy uznać za najem składników majątku niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W sprawie istotne znaczenie miały przy tym motywy, jakie towarzyszyły nabyciu nieruchomości. Mieszkanie zostało zakupione z myślą o dzieciach, które mogą w przyszłości z niego korzystać, natomiast lokale w kompleksach hotelowych (w różnych miejscowościach wypoczynkowych) nabyto z zamiarem korzystania z nich wraz z rodziną. Sąd podkreślił jednak, że ocena mogłaby być inna, gdyby podatniczka nabyła więcej niż dwa lokale lub dwa lokale w tej samej miejscowości.
Zasadne wydaje się stwierdzenie, że im więcej wynajmowanych obiektów, tym większe prawdopodobieństwo przyjęcia, że najem ma charakter „zorganizowany”. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 stycznia 2019 r.18 uznał, że skoro podatniczka posiada we współwłasności z mężem kilka lokali i wynajmuje je na cele mieszkalne, a w przyszłości zamierza nabyć kilka nowych lokali mieszkalnych celem ich najmu, to uzyskuje przychody z działalność gospodarczej w zakresie najmu lokali. Szeroki zakres prowadzonego najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny.
Z kolei WSA w Gdańsku w wyroku z 2 października 2018 r.19 uznał najem 5 lokali za prowadzony w ramach działalności gospodarczej. Podobne stanowisko znajdujemy w wyrokach NSA z 15 listopada 2017 r.20 w zakresie 11 mieszkań oraz z 2 lutego 2017 r.21 w odniesieniu do najmu lokali w budynkach położonych na terenie 14 nieruchomości. Jeszcze raz jednak podkreślić należy, że kwalifikacja uzyskiwanych przychodów z najmu do określonego źródła nie zależy wyłącznie od liczby lokali. Decydujący będzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy.
Na tym tle istotne znaczenie ma wyrok NSA z 13 sierpnia 2020 r.22. Sprawa dotyczyła podatnika pracującego na tzw. etacie, nieprowadzącego działalności gospodarczej i będącego właścicielem kilku nieruchomości (dwóch lokali mieszkalnych, lokalu użytkowego i budynku biurowo-magazynowego). Właściciel zaznaczył, że w przyszłości może nabywać kolejne nieruchomości. W celu zminimalizowania czasu niezbędnego do obsługi wynajmu posiadanych nieruchomości zlecił podmiotom zewnętrznym niektóre czynności z nim związane (np. usługi księgowe). Nie wykluczał także, że kiedyś najem może stać się jego głównym źródłem zarobkowania. Sąd uznał, że skoro podatnik lokuje w nieruchomości wolne środki, pracuje na etat i z najmu nie zamierza czynić swojego podstawowego źródła przychodu, a przy tym nie ustalono jednoznacznych reguł wskazujących, czym różni się najem w działalności od tzw. prywatnego, podatnik ma prawo do zastosowania zryczałtowanej 8,5% stawki.
Według organów podatkowych oraz sądów administracyjnych o prowadzeniu działalności gospodarczej może świadczyć także współpraca właściciela lokalu z podmiotami zajmującymi się zarządzaniem nieruchomościami. Niestety również i w tym zakresie nie wypracowano jednolitej linii orzeczniczej. Spotkać można zarówno pogląd, że nawiązanie współpracy z wyspecjalizowanymi firmami nie przesądza o prowadzeniu działalności gospodarczej23 jak i taki, że powierzenie zarządzania profesjonalnemu podmiotowi świadczy o przyjęciu pewnej formy zorganizowania działalności24.
5. Najem prywatny przy jednoczesnym prowadzeniu działalności gospodarczej
Do niedawna organy podatkowe szeroko definiowały pojęcie najmu w ramach działalności gospodarczej, zaliczając do niego również najem po zakończeniu działalności czy też najem nieruchomości będących w majątku prywatnym, jeśli jednocześnie wynajmujący prowadził działalność związaną z najmem nieruchomości. W ostatnio wydanych interpretacjach indywidualnych Dyrektor KIS potwierdził jednak, że najem nieruchomości może być uznany za prywatny i opodatkowany stawką 8,5%, mimo że wynajmujący prowadzi jednocześnie działalność gospodarczą związaną z obrotem nieruchomościami i ich wynajmem. Przepisy nie zawierają zakazu jednoczesnego osiągania przez podatników przychodów z obydwu ww. źródeł. Organ podkreślił, że prawo do opodatkowania przychodów uzyskanych z tzw. prywatnego najmu w formie ryczałtu nie jest uzależnione od nieuzyskiwania przez podatnika przychodów z najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej25.
6. Podsumowanie
Pomimo licznych interpretacji podatkowych oraz orzeczeń sądów administracyjnych w zakresie kwalifikacji przychodów z tytułu najmu nieruchomości jako działalność gospodarcza bądź najem prywatny, kwestia ta nie została jednoznacznie rozstrzygnięta. Przepisy nie uzależniają zaliczenia przychodów z tytułu najmu do źródła, o którym mowa wart. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f., od spełnienia pojedynczych przesłanek, tj. liczby wynajmowanych lokali, czasu trwania umowy najmu, celu, na jaki lokal jest wynajmowany, wysokości przychodów uzyskiwanych z najmu. W szczególności nie stanowi takiej samodzielnej przesłanki zawieranie umów najmu na krótkie okresy (tzw. najem krótkoterminowy). Sposób opodatkowania przychodów z najmu zależy od całokształtu okoliczności faktycznych danej sprawy, a zatem wszelkich działań podejmowanych przez podatnika, a nie pojedynczych elementów stanu faktycznego.
Jeżeli podatnik wynajmuje niewiele nieruchomości, nie poszukuje aktywnie najemców, a najem nie jest głównym źródłem jego przychodów, przychód uzyskany z tego najmu należy zaliczyć do najmu prywatnego. Z kolei, jeśli sposób wykonywania najmu ze względu na rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter i sposób zorganizowania wskazuje na znamiona działalności gospodarczej, to najem spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu u.p.d.o.f. i powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, a nie według wyboru podatnika jako tzw. najem prywatny. Istotne znaczenie ma przy tym fakt czy podatnik podejmuje aktywne czynności w zakresie najmu nieruchomości, angażując przy tym środki podobne do przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność gospodarczą. Nie bez znaczenia jest również to, wjaki sposób i w jakim celu zostały nabyte nieruchomości będące przedmiotem najmu (zakup, spadek, darowizna) oraz czy zostały nabyte na cele inwestycyjne, czy przede wszystkim na zaspokojenie potrzeb osobistych podatnika i jego rodziny. Podkreślić przy tym należy, że każdy przypadek powinno się rozpatrywać indywidualnie, uwzględniając istotne okoliczności danej sprawy. Zważywszy, że linia orzecznicza jest wciąż niejednolita, w stanach faktycznych, które budzą wątpliwości, warto rozważyć wystąpienie o interpretację indywidualną.
_______________________________________
Podstawa prawna:
• art. 10 ust. 1 pkt 3, pkt 6 u.p.d.o.f.,
• art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.,
• art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. e, pkt 3 lit. a u.z.p.d.
1 Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz.U. 2020 poz. 1426 z późn. zm.
2 Ustawa z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, t.j. Dz.U. 2020 poz. 1905.
3 Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (druk Nr 642).
4 Zob. interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z: 5 maja 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.207.2.2020.AP, Legalis; z 3 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.24.2020.3.MT, Legalis.
5 Sygn. akt I SA/Gl 759/14, Legalis, utrzymany przez NSA wyrokiem z 21 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 845/15, Legalis.
6 Sygn. akt II FSK 1581/18, Legalis.
7 Zob. interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z: 14 kwietnia 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.87.2020.2.MGR, Legalis; z 12 sierpnia 2019 r., sygn. 0115KDIT3.4011.259.2019.1.JŁ, Legalis.
8 Sygn. akt II FSK 379/14, Legalis.
9 Sygn. akt VIII SA/Wa 54/18, Legalis, orzeczenie nieprawomocne.
10 Sygn. akt II FSK 1940/15, Legalis.
11 Sygn. akt II FSK 1581/18, Legalis.
12 Sygn. akt II FSK 2769/15, Legalis.
13 Sygn. akt I SA/Op 491/19, Legalis, orzeczenie nieprawomocne.
14 Zob. interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z: 22 maja 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.123.2019.2.KU, Legalis; z 18 listopada 2019 r., sygn. 0114-KDIP3-3.4011.437.2019.2.MG, Legalis.
15 Wyrok NSA z 22 sierpnia 2019 r., sygn. akt II FSK 3175/17, Legalis.
16 Sygn. akt III SA/Wa 2687/16, Legalis.
17 Sygn. akt. III SA/Wa 1029/18, Legalis, orzeczenie nieprawomocne.
18 Sygn. akt II FSK 14/17, Legalis.
19 Sygn. akt I SA/Gd 826/18, Legalis, orzeczenie nieprawomocne.
20 Sygn. akt II FSK 2769/15, Legalis.
21 Sygn. akt II FSK 268/15, Legalis.
22 Sygn. akt II FSK 960/18, Legalis.
23 Wyrok WSA w Warszawie z 25 sierpnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2687/16, Legalis.
24 Wyrok NSA z 15 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 14/17, Legalis.
25 Zob. interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z: 30 stycznia 2020 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.31.2019.2.MR, Legalis; z 30 stycznia 2020 r., sygn. 0115-KDWT.4011.21.2019.2.BK, Legalis.
Artykuł pochodzi z książki Wydawnictwa C.H. Beck „Podatkowe i bilansowe zamknięcie roku 2020” pod red. prof. nadzw. dr. hab. Artura Hołdy, https://www.ksiegarnia.beck.pl/19591-podatkowe-i-bilansowe-zamkniecie-roku-2020-artur-holda
