Do TSUE trafiły pytania Sądu Okręgowego w Gdańsku w reakcji na sprawę kredytobiorców, którzy zawarli umowę kredytu hipotecznego indeksowaną do franka szwajcarskiego, z poprzednikiem prawnym Banku BPH. Gdański sąd zapytał między innymi o to czy możliwe jest wyłączenie stosowania samych postanowień umownych dotyczących marży banku przy utrzymaniu ważności klauzuli indeksacyjnej oraz umowy, podczas gdy interwencja sądowa w tym zakresie skutkowałaby zmianą znaczenia tego warunku.
Jak czytamy w rozstrzygnięciu Trybunału, Dyrektywa 93/13/EWG, dotycząca ochrony konsumentów przed nieuczciwymi warunkami w umowach, nie wymaga, aby sąd krajowy wyłączył z umowy, oprócz warunku uznanego za nieuczciwy, warunki, które nie zostały za takie uznane. Ponadto TSUE stwierdził, że skutki stwierdzenia przez sąd krajowy istnienia nieuczciwego warunku w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem podlegają przepisom prawa krajowego, przy czym kwestia utrzymania się w mocy takiej umowy powinna być oceniana z urzędu przez sąd krajowy. Wreszcie – to do sądu krajowego należy poinformowanie konsumenta, w ramach krajowych norm proceduralnych i w następstwie kontradyktoryjnej debaty, o konsekwencjach prawnych, jakie może pociągnąć za sobą stwierdzenie nieważności takiej umowy, niezależnie od tego czy konsument jest reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika.
Wyrok jest o tyle istotny, że wpłynie na orzeczenie Sądu Najwyższego, który 07 oraz 11 maja 2021 roku będzie wypowiadał się w kwestii nieważności umowy oraz skutków z niej wynikających.
Całość wyroku TSUE w sprawie C-19/20: CURIA - Dokumenty (europa.eu)
Autor: Katarzyna Kołbuś. Redaktor prowadząca RB Magazine. Od ponad 10 lat związana z prasą branżową, m.in. Gazetą Finansową i portalem ipip.com.pl, który poświęcony jest finansom, podatkom, prawu, polityce i gospodarce
