Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw przewiduje wprowadzenie do ustawy o CIT art. 11f, a do ustawy o PIT art. 23r. Będą miały one na celu złagodzenie wymogów dokumentacyjnych dla podmiotów zawierających z podmiotami powiązanymi transakcje obejmujące usługi mające charakter usług o niskiej wartości dodanej. Dotychczasowe przepisy nie definiowały pojęcia takich usług. Wprowadzenie rozwiązania typu safe harbourwymagało precyzyjnego wyjaśnienia czym są te usługi. Przewiduje się, iż w załączniku do ustawy o CIT oraz PIT zostanie określony przykładowy katalog świadczeń mogących stanowić usługi mające charakter usług o niskiej wartości dodanej. Załącznik ten zostanie stworzony na podstawie doświadczeń i dorobku OECD oraz Wspólnotowego Forum US ds. Cen Transferowych. Będzie on uzupełniony o klarowne warunki uznania danego świadczenia za usługi o takim charakterze. Dodatkowo wymagane będzie spełnienie następujących wymogów, tj.:
- dwuprocentowe kryterium wartościowe takich usług świadczonych dla podmiotów niepowiązanych (wartość tych usług świadczonych dla podmiotów niepowiązanych nie może przekraczać dwóch procent wartości tych usług świadczonych dla podmiotów niepowiązanych i powiązanych) oraz
- kryterium braku odprzedaży takich usług przez usługobiorcę, z wyłączeniem przypadków refakturowania kosztów takich usług przez usługobiorcę na inny podmiot z grupy.
Jaki jest cel tej regulacji?
Regulacja typu safe harbourdla usług spełniających określone warunki, jak czytamy w uzasadnieniu projektu ustawy, „ma na celu zapewnienie, iż organ podatkowy odstąpi od określenia wysokości dochodu albo straty podatkowej w transakcjach, spełniających warunki wskazane w przepisie”. Jednocześnie podatnicy zostaną zwolnieni z obowiązku uwzględnienia w dokumentacji cen transferowych analiz, w których do tej pory wykazywali, że warunki jakie ustaliły pomiędzy sobą podmioty powiązane, nie odbiegają do takich warunków, które ustalone zostałyby pomiędzy podmiotami niepowiązanymi.
Regulacja ta spowoduje z jednej strony, iż podatnicy będą odciążeni obowiązkami dokumentacyjnymi, z drugiej strony organ podatkowy nie będzie badał rynkowego charakteru zastosowanego przez podatnika narzutu. W uzasadnieniu projektu czytamy dodatkowo, iż podatnicy zostaną „zobowiązani do posiadania kalkulacji, wskazującej rodzaj (poprzez precyzyjne wskazanie np. miejsca powstawania kosztów oraz ich charakteru) i wysokość kosztów uwzględnionych w bazie kosztowej oraz sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z usług”. Podkreślić należy, iż kalkulacje te będą musiały zostać sporządzone w sposób szczegółowy.
Omawiany projekt ustawy trafił już pod obrady Sejmu, 2 października 2018 r. odbyło się jego I czytanie. Wszystkim zainteresowanym pozostaje śledzić prace parlamentu, gdyż na tym etapie projekt może ulec zmianom. Wszystko wskazuje jednak na to, iż od 2019 r. kolejne rekomendacje OECD wejdą w życie.
Autor:
Mikołaj Stanisławski
Od 2017 r. związany z kancelarią Russell Bedford Poland. W 2007 r. ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2008-2011 r. odbył aplikację adwokacką. Od 2011 r. wpisany na listę adwokatów przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie. W 2016 r. ukończył Podyplomowe Studium Podatków i Prawa Podatkowego UW. Specjalizuje się w sprawach podatkowych oraz karno-skarbowych.
