W „słowniczku” pojawiają się takie postaci jak promotor, wspomagający i korzystający. Dowiemy się tam również czym są „trudne do wyceny wartości niematerialne”, „inne szczególne cechy rozpoznawcze” czy też na czym polega „wdrażanie”. Kolejne paragrafy wprowadzają czytającego w meandry schematów podatkowych i zasady ich definiowania.
Żarty dla osób zajmujących się zawodowo doradztwem podatkowym kończą się jednak po przeczytaniu, że w terminie 30 dni od udostępnienia schematu (przygotowania schematu do wdrożeniu/ dokonania pierwszej związanej z wdrażaniem czynności) należy zawiadomić Szefa Krajowej Administracji Skarbowej o tym fakcie. Od tego momentu zaczyna się poważny problem dla przedstawicieli zawodów prawniczych: adwokatów, doradców podatkowych i radców prawnych. Do tej pory obowiązywała ich zasada, że:
- wszystko czego się dowiedzą udzielając pomocy prawnej muszą zachować w tajemnicy (adwokat, radca prawny),
- są zobowiązani zachować w tajemnicy fakty i informacje, z którymi zapoznali się w związku z wykonywaniem zawodu (doradca podatkowy).
Tajemnicza zawodowa prawników a nowelizacja Ordynacji podatkowej
Dla przedstawicieli zawodów prawniczych, tajemnica zawodowa była najistotniejszą gwarancją, że to co ujawnia klient w kancelarii pozostanie tylko między klientem a prawnikiem. Ustawodawca konstruując przepisy Ordynacji podatkowej postanowił nałożyć na prawników obowiązek informowania o pomocy prawnej udzielonej klientowi, w sytuacji kiedy zajdą przesłanki do zakwalifikowania takiej pomocy prawnej jako schemat podatkowy.
Ustawodawca nie pozostawił miejsca na żadne wątpliwości czy luzy interpretacyjne. W przepisach regulujących zasady wykonywania zawodów prawniczych wprost wyłączył z zakresu tajemnicy zawodowej informacje przekazywane na podstawie przepisów o informowaniu o schematach podatkowych (podobna regulacja dotyczy informacji udostępnianych na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu).
Dla prawników, dla których zasada tajemnicy zawodowej była jedną z najważniejszych zasad wykonywania zawodu, przepisy te wywołują istotne wątpliwości i dylematy natury aksjologicznej. Można sobie wyobrazić, że wobec jednego klienta będzie istniał obowiązek „donoszenia” do instytucji państwowych w zakresie pomocy prawnej udzielonej mu z zakresu podatków. Z drugiej strony, adwokat będzie zobowiązany do zachowania w tajemnicy obrończej wszelkich informacji dotyczących tego klienta w zakresie jego spraw karnych. Trzeba przypomnieć, że adwokat obowiązany jest wypowiedzieć pełnomocnictwo, gdy z okoliczności wynika, że klient stracił do niego zaufanie. Przed takimi dylematami będą stawać w przyszłości prawnicy, którzy zajmują się prawem podatkowym. Niestety ale w takich momentach można tylko zacytować klasyka: „sorry, taki mamy klimat”.
Autor:
Andrzej Dmowski
Adwokat i doktor nauk prawnych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2011 roku jeden z Partnerów Zarządzających w korporacji Russell Bedford Poland. Wcześniej w sieci doradczej BDO, a także Deloitte & Touche. Autor książki „Ceny Transferowe”, współautor komentarza „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”, autor wielu publikacji z zakresu prawa podatkowego.
źródło: Forbes
