languageRU      languageEN      internationalInternational        phoneZadzwoń do nas: 22 276 61 80

Jesteś tutaj:Start/O RB/Doradztwo Prawne i Podatkowe RB Biuletyn/Numer 15 - Doradztwo Prawne i Podatkowe RB Biuletyn/Rozliczanie strat podatkowych – strata zlikwidowanego zagranicznego zakładu podatkowego
wtorek, 19 listopad 2019 16:00

Rozliczanie strat podatkowych – strata zlikwidowanego zagranicznego zakładu podatkowego

W artykule przedstawiony został kazus prawnopodatkowy na temat możliwości rozliczenia w Polsce, przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, straty założonego przez nią zagranicznego zakładu, który został zlikwidowany. Autorzy omawiają sytuację faktyczną i formułują swoje stanowisko wobec rozpatrywanego problemu. W swojej analizie odwołują się do przepisów ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych1 (dalej u.p.d.o.p.), a także rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów administracyjnych w kwestii transgranicznego rozliczania strat. Autorzy w uzasadnieniu swojej oceny podają także stanowisko fiskusa, dotyczące rozliczenia straty zagranicznego zakładu podlegającego likwidacji.

 

1. Stan faktyczny

Alfa sp. z o.o. działająca w branży produkcji kosmetyków w pierwszej dekadzie XXI w. założyła oddział w Bułgarii w celu wykonywania części produkcji w tym kraju. Stanowi on zakład podatkowy Alfa w rozumieniu umowy między RP a Republiką Bułgarii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (umowa z 11 kwietnia 1994 r.2 – dalej: UPO -PL/BG). Zyski oddziału (zakładu) są opodatkowane w Bułgarii. Rok podatkowy Alfa odpowiada rokowi kalendarzowemu. Działalność produkcyjna oddziału od 201X-2 r. zaczęła przynosić straty. W 201X r. Alfa sp. z o.o. postanowiła, ze względów biznesowych, zlikwidować oddział, co formalnie nastąpiło 20 listopada 201X r. Straty oddziału z lat 201X-2-201X nie zostały przed jego likwidacją rozliczone w Bułgarii (patrz schemat).

1.2. Problem

Czy Alfa sp. z o.o. może w rozliczeniu podatku dochodowego za 201X r. (w którym nastąpiła likwidacja oddziału) rozliczyć straty zlikwidowanego oddziału poniesione w okresie 201X-2-201X?

1.3. Stanowisko autorów

Przepisy u.p.d.o.p. nie przyznają możliwości rozliczenia w Polsce straty zagranicznego zakładu. Z dotychczas podjętych przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) oraz polskie sądy administracyjne rozstrzygnięć w sprawie transgranicznego rozliczenia strat wypływa wniosek, że taka możliwość istnieje w przypadku wystąpienia strat ostatecznych, czyli takich, których nie można już rozliczyć w państwie ich powstania. Ostateczne straty mogą powstać m.in. na skutek likwidacji oddziału (zakładu). Alfa sp. z o.o. może zatem w rozliczeniu podatku dochodowego za 201X r. (w którym nastąpiła likwidacja oddziału) rozliczyć nierozliczone w Bułgarii straty zlikwidowanego oddziału.

1.4. Uzasadnienie

1.4.1. Obowiązek podatkowy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p. podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlegają opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (rezydenci polscy). Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu uzyskanego z innych źródeł przychodów3 . Dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami uzyskania przychodów, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów4 . Przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania tych przychodów i związanych z tym źródłem przychodów5 . Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Polski przez podatników będących rezydentami polskimi, jeżeli umowa międzynarodowa, której Polska jest stroną, tak stanowi.

1.4.2. Zasady wynikające z UPO-PL/BG

W art. 7 ust. 1 UPO-PL/BG ustanowiono, że zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się państwie przez położony tam zakład. W tym ostatnim przypadku zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Stosownie do art. 24 ust. 1 UPO-PL/BG, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w umawiającym się państwie (tu: Alfa sp. z o.o. z siedzibą w Polsce) osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim umawiającym się państwie (tu: dochód osiągany przez zakład położony w Bułgarii), to pierwsze wymienione państwo (tj. Polska) zwolni taki dochód lub majątek z opodatkowania. Jednak przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony z opodatkowania.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy działalność prowadzona w Bułgarii generuje straty i UPO-PL/BG przewiduje zastosowanie w Polsce metody zwolnienia, przepisy wewnętrzne (przede wszystkim art. 7 ust. 3 u.p.d.o.p.) nie dają możliwości odliczenia w Polsce straty, która powstała na skutek działalności zakładu położonego i opodatkowanego w Bułgarii.

1.4.3. Prawo Unii Europejskiej

Konsekwencją przystąpienia Polski do UE jest przyjęcie jej dorobku prawnego, na który składają się również zasady prawne ukształtowane przez prawo wspólnotowe (unijne) oraz orzecznictwo TSUE (poprzednio ETS). Stosując prawo, instytucje wewnętrzne powinny dążyć do zapewnienia efektywności, pierwszeństwa i bezpośredniego skutku prawa unijnego w stosunku do prawa krajowego oraz dokonywać prounijnej wykładni przepisów krajowych6 . Opodatkowanie bezpośrednie należy do kompetencji państw członkowskich. Są one jednak obowiązane wykonywać swoje uprawnienia z poszanowaniem prawa unijnego.

Trybunał uznał za niezgodne z Traktatem Ustanawiającym Wspólnoty Europejskie (TWE; obecnie Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej – dalej jako TFUE7 ) przepisy podatkowe, które różnicują traktowanie przedsiębiorców krajowych i zagranicznych. Sprzeczne z zasadą swobody przedsiębiorczości, wyrażoną obecnie w art. 49 TFUE, jest różnicowanie sytuacji podmiotów, mające wpływ na decyzję, w którym państwie członkowskim przedsiębiorca będzie prowadził działalność8 . Uniemożliwienie spółce z siedzibą w jednym państwie członkowskim odliczenia, przy obliczaniu zysków, strat z tytułu prowadzenia stałego zakładu w innym państwie członkowskim na tej podstawie, że zgodnie ze znajdującą zastosowanie umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania odpowiedni dochód uzyskiwany przez ten stały zakład nie podlega opodatkowaniu w pierwszym państwie członkowskim, jest sprzeczne ze swobodą przedsiębiorczości9 .

Dopuszczalność rozliczenia strat generowanych przez zagraniczny zakład nie może mieć jednak charakteru bezwzględnego. W kwestii ograniczenia możliwości odliczenia zagranicznych strat TS w wyroku z 15 maja 2008 r.10 wskazał warunki, które takie ograniczenia mogą uzasadniać, są to:

1) niebezpieczeństwo podwójnego uwzględnienia strat,

2) konieczność zachowania rozdziału kompetencji podatkowych pomiędzy poszczególne państwa,

3) ryzyko unikania opodatkowania.

Wydaje się, że każdy argument z osobna może stanowić samodzielną podstawę usprawiedliwienia ograniczenia swobody przedsiębiorczości, skoro TS wywodzi, że biorąc pod uwagę różnorodność sytuacji, w których państwo członkowskie może powołać się na takie uzasadnienia, nie można wymagać, aby wszystkie ww. wymienione elementy musiały wystąpić, aby krajowa regulacja podatkowa ograniczająca swobodę przedsiębiorczości mogła co do zasady być uzasadniona11. Takie ograniczenia wydają się nie znajdować potwierdzenia w przypadku zakładu, który jest likwidowany i w chwili likwidacji nie ma możliwości rozliczenia całej straty związanej z jego działalnością. Wyżej wspomniany wyrok TS z 15 maja 2008 r. (w sprawie Lidl Belgium) jest oparty na koncepcji prawa do potrącenia ostatecznych strat (ang. final loss), tzn. takich, których nie można wykorzystać w państwie położenia zakładu12.

W przedstawionej sytuacji zakład bułgarski nie wypracuje już dochodu opodatkowanego w Bułgarii. Sytuacja, w której nierozliczona w dacie likwidacji strata zakładu zostanie rozliczona w Polsce, nie narusza rozdziału kompetencji podatkowych między Polską a Bułgarią. Jeżeli nie ma możliwości rozliczenia straty zagranicznego zakładu w państwie jego położenia (tu: w Bułgarii), to odmowa rozliczenia straty w Polsce narusza swobodę przedsiębiorczości.

1.4.4. Orzecznictwo polskie

Naczelny Sąd Administracyjny wielokrotnie potwierdził dopuszczalność rozliczenia przez spółkę będącą rezydentem w Polsce straty jej zagranicznego, likwidowanego zakładu z uwagi na brak możliwości rozliczenia jej w kraju jego położenia13. W rzeczonych sprawach NSA podkreślił, iż zarówno przepisy u.p.d.o.p., jak i postanowienia właściwej UPO należy odczytywać z uwzględnieniem merytorycznie istotnych przepisów prawa unijnego oraz w taki sposób, aby nie naruszyć zasady jego pierwszeństwa. Porządek prawa unijnego, jako system prawa ponadnarodowego sui generis, wymaga swojego pierwszeństwa w egzekwowaniu nie tylko przed prawem krajowym, ale w zakresie przedmiotowym integracji europejskiej, także przed partykularnymi umowami międzynarodowymi, zawieranymi pomiędzy państwami członkowskimi. Jedynie wówczas cele traktatów założycielskich mają szanse na efektywną realizację. Tym samym redukowanie kwestii prawnopodatkowej, jaką jest transgraniczne rozliczenie straty, wyłącznie do postanowień u.p.d.o.p. i właściwej UPO nie jest uzasadnione.

Co ważne, w ocenie NSA14, podobnie jak sądy krajowe również i organy administracji rządowej (w tym organy podatkowe) obciąża obowiązek prawidłowego stosowania prawa unijnego, uwzględniający konieczność zapewnienia mu pierwszeństwa i pełnej efektywności. Odnosi się to także do orzecznictwa TSUE. Zawarta w wyrokach Trybunału interpretacja przepisów prawa wspólnotowego wiąże nie tylko sąd orzekający w sprawie, w której wystosowano pytanie prawne, ale też inne sądy i organy państw członkowskich. To wynika z celu pytań prejudycjalnych przewidzianych w art. 267 TFUE, jakim jest zapewnienie jednolitej wykładni i stosowania prawa wspólnotowego. To związanie znajduje również uzasadnienie w wywodzonej z art. 10 TWE zasadzie efektywności prawa unijnego, której realizacja w braku takiego związania byłaby zagrożona. Dlatego organy podatkowe także nie mogą uchylić się przy rozpoznawaniu konkretnej sprawy od brania pod uwagę prawa unijnego, w tym orzecznictwa Trybunału.

1.4.5. Stanowisko organów podatkowych

Mimo kształtującej się korzystnej dla podatników linii orzeczniczej, organy podatkowe długo odmawiały podatnikom prawa do rozliczenia straty zagranicznego zakładu podlegającego likwidacji15. Argumentację opierano na tym, że z obowiązujących przepisów u.p.d.o.p. wynika, iż zysków strat zakładu (oddziału) ulokowanego za granicą nie łączy się z zyskami/stratami podlegającymi opodatkowaniu w Polsce. Zatem straty zagranicznego zakładu nie mogą pomniejszyć dochodu do opodatkowania wykazanego w zeznaniu składanym w Polsce. Straty zagranicznego zakładu podlegają rozliczeniu w państwie położenia zakładu, dlatego nie można mówić o naruszeniu zasady swobody przedsiębiorczości. W stanowiskach organów podatkowych nie było natomiast odniesienia do braku możliwości, np. wskutek likwidacji zakładu, rozliczenia straty w państwie jego położenia. Wielokrotnie zmiana niekorzystnego stanowiska organu podatkowego była spowodowana korzystnym rozstrzygnięciem sądowym16. Stanowisko przyznające rację podatnikowi zajął np. Dyrektor IS w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 16 sierpnia 2016 r.17 oraz ostatnio Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 1 marca 2019 r.18.

1.4.6. Rozliczenie strat oddziału

Co istotne, osiągnięty przez polskiego rezydenta podatkowy wynik jego działalności prowadzonej poprzez zakład położony w innym państwie w postaci straty wyliczonej z uwzględnieniem obowiązujących w tym innym państwie przepisów prawa podatkowego, nie oznacza, że ta działalność skutkuje automatycznie wystąpieniem straty w rozumieniu polskich przepisów podatkowych lub straty w sensie ekonomicznym. Wysokość podlegających odliczeniu strat, poniesionych przez zakład spółki w poszczególnych latach podatkowych, spółka powinna określić, kierując się treścią przepisów u.p.d.o.p.

Przepisy u.p.d.o.p. nie przyznają możliwości rozliczenia w Polsce straty zagranicznego zakładu. Z dotychczas podjętych przez TSUE oraz polskie sądy administracyjne rozstrzygnięć w sprawie transgranicznego rozliczenia strat wypływa wniosek, że taka możliwość istnieje w przypadku wystąpienia strat ostatecznych, czyli takich, których nie można już rozliczyć w państwie ich powstania. Ostateczne straty mogą powstać m.in. na skutek likwidacji oddziału.

Od 1 stycznia 2018 r. (na mocy ustawy z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne19, dalej: ustawa zmieniająca) rozdzielono w u.p.d.o.p. dochody ze źródeł kapitałowych (zyski kapitałowe) od dochodów z innych źródeł przychodów. W przypadku osiągnięcia przez podatnika w danym roku podatkowym zarówno dochodów ze źródeł kapitałowych, jak i z innych źródeł przychodów, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest łączny dochód uzyskany z obu tych źródeł. W razie osiągnięcia dochodu tylko z jednego źródła, a poniesienia straty z drugiego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega dochód uzyskany z jednego źródła, bez pomniejszania go o stratę z drugiego. W art. 6 ustawy zmieniającej, wprowadzającej do u.p.d.o.p. powyższe zmiany, ustanowiono, że straty poniesione przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po 31 grudnia 2017 r., podlegają odliczeniu od dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, na zasadach i w wysokości określonych w przepisach u.p.d.o.p. w brzmieniu dotychczasowym, czyli obowiązującym do końca 2017 r. Zatem odliczenie strat z lat podatkowych rozpoczętych przed 1 stycznia 2018 r. jest w dalszym ciągu możliwe od sumy wszystkich dochodów, niezależnie od źródła ich uzyskania, według kolejności oraz proporcji wybranej przez podatnika.

Natomiast począwszy od 1 stycznia 2019 r. podatnik ma możliwość alternatywnie:

1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Przepisy u.p.d.o.p. nie regulują tak szczególnej sytuacji, jak rozliczenie w Polsce straty zagranicznego zakładu, gdy umowa bilateralna UPO-PL/BG przewiduje metodę zwolnienia.

W przypadku stosowania metody zaliczenia (kredytu podatkowego) strata zagranicznego zakładu w całości pomniejszyłaby dochód podatnika osiągnięty w danym roku podatkowym ze źródeł krajowych20. W braku wyraźnej normy uznajemy per analogiam, że nierozliczone straty oddziału w Bułgarii obliczone na podstawie przepisów u.p.d.o.p. mogą zostać rozliczone w roku podatkowym, w którym strata zakładu stała się „finalna”, z zachowaniem obowiązujących limitów.

Strata zostanie odliczona, w zależności od faktycznego roku jej poniesienia, albo od sumy wszystkich dochodów, niezależnie od źródła ich uzyskania (dotyczy straty poniesionej w 2017 r.) albo od dochodów z danego źródła, tu: od dochodów ze źródła innego niż zyski kapitałowe (dotyczy strat poniesionych w 2018 i 2019 r.).

1.4.7. Konwencja Wielostronna

Warto zwrócić uwagę na konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku21 (Multilateral convention to implement tax treaty related measures to prevent base erosion and profit shiftin, w skrócie: MLI), skutkującą zmianami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Konwencja pozwala na jednoczesną zmianę kilkudziesięciu podpisanych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności prowadzenia długotrwałych negocjacji dwustronnych. Polska zgłosiła do objęcia Konwencją 78 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym UPO-PL/BG). Konwencja weszła w życie 1 lipca 2018 r. Przez Polskę została ratyfikowana 27 października 2017 r. w formie ustawy22. Jedną ze zmian w UPO-PL/BG (notyfikowaną przez Polskę23) będzie zastąpienie metody zwolnienia (art. 24 ust. 1 UPO-PL/BG) metodą zaliczenia (kredytu podatkowego). Na dzień pisania niniejszego komentarza UPO-PL/BG stosuje się w dotychczasowym kształcie, niezmienionym przez MLI.

1.4.8. Podsumowanie

Przepisy u.p.d.o.p. nie przyznają możliwości rozliczenia w Polsce straty zagranicznego zakładu. Z dotychczas podjętych przez TSUE oraz polskie sądy administracyjne rozstrzygnięć w sprawie transgranicznego rozliczenia strat płynie wniosek, że taka możliwość istnieje w przypadku wystąpienia strat ostatecznych, czyli takich, których nie można już rozliczyć w państwie ich powstania. Ostateczne straty mogą powstać m.in. na skutek likwidacji oddziału (zakładu). Alfa sp. z o.o. może zatem w rozliczeniu podatku dochodowego za 201X r. (w którym nastąpiła likwidacja oddziału) rozliczyć nierozliczone w Bułgarii straty zlikwidowanego oddziału.

Podstawa prawna:

art. 3 ust. 1, art. 7 ust. 1, 2, 3 i 5, art. 17 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p., art. 49, 267 TFUE, art. 10 TWE, art. 7 ust. 1, art. 24 ust. 1 UPO-PL/ BG, art. 6 ustawy zmieniającej.

__________________________________________________________________________

1 T.j. Dz.U. 2019 poz. 865.

2 Dz.U. 1995 Nr 137 poz. 679.

3 Art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p.

4 Art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.

5 Art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 u.p.d.o.p.

6 Por. wyrok WSA w Warszawie z 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 263/08, Legalis.

7 Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej z 25 marca 1957 r. (Dz.U. 2004 Nr 90 poz. 864 /2/).

8 Wyrok TS z 28 lutego 2008 r., Deutsche Shell GmbH przeciwko Finanzamt für Großunternehmen in Hamburg, C-293/06, Legalis.

9 Np. opinia Rzecznika Generalnego z 14 lutego 2008 r., C-414/06, Legalis.

10 Wyrok TS z 15 maja 2008 r., Lidl Belgium GmbH & Co. KG przeciwko Finanzamt Heilbronn, C-414/06, Legalis.

11 Zob. także wyrok TS z 11 października 2007 r., Erika Waltraud Ilse Hollmann przeciwko Fazenda Pública, C-443/06, Legalis.

12 Zob. M. Jamroży, Komentarz do wyroku TS z 15.5.2008 r. w sprawie C-414/06 Lidl Belgium GmbH & Co. KG v. Finanzamt Heilbronn, (w:) W. Nykiel, A. Zalasiński (red.), Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach podatkowych, Warszawa 2014, s. 598 i n.

13 Np. wyroki z 4 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1819/10, Legalis; z 28 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 929/11, Legalis; z 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1593/11, Legalis; z 15 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2401/12, Legalis; z 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 484/15, Legalis; z 29 września 2017 r., sygn. akt II FSK 2382/15, Legalis.

14 Np. wyrok z 11 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 61/09, Legalis.

15 Między innymi interpretacja indywidualna Dyrektora IS w Warszawie z 3 lutego 2012 r., sygn. IPPB5/423-1085/11-2/DG, Legalis czy Dyrektora IS w Katowicach z 2 stycznia 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-1256/12/BG, Legalis.

16 Np. interpretacja indywidualna Dyrektora IS w Katowicach z 28 czerwca 2016 r., sygn. IBPB-1-2/4510-478/16/BGW – wydana wskutek wyroku NSA z 29 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 3305/13, Legalis, czy interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 16 stycznia 2018 r., sygn. IBPBI/2/423-406/14-1/DP, Legalis – wydana wskutek wyroku NSA z 29 września 2017 r., sygn. akt II FSK 2382/15, Legalis.

17 Sygn. ITPB3/4510-298/16/PS, niepubl.

18 Sygn. 0111-KDIB1-3.4010.2.2019.1.PC, Legalis.

19 Dz.U. 2017 poz. 2175.

20 Zob. art. 20 ust. 1 u.p.d.o.p.

21 Konwencja wielostronna implementująca środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzona w Paryżu 24 listopada 2016 r., Dz.U. 2018 poz. 1369.

22 Dz.U. 2017 poz. 2104.

23 Zob. Oświadczenie rządowe z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, Dz.U. 2018 poz. 1370.

Prof. dr hab. Marcin Jamroży, Anna Główka

Prof. dr hab. Marcin Jamroży

Profesor nadzwyczajny w Instytucie Finansów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, kierownik Zakładu Podatków, doktor habilitowany nauk ekonomicznych, doktor nauk prawnych, kierownik Podyplomowych Studiów Międzynarodowych Strategii Podatkowych, kierownik Podyplomowych Studiów Cen Transferowych i Zarządzania Podatkami, ponadto inicjator Debat Podatkowych w SGH. Doradca podatkowy i radca prawny, m.in. członek Zarządu Polskiego Oddziału IFA, członek Rady Naukowej przy Krajowej Izbie Doradców Podatkowych oraz były członek m.in. Rady Konsultacyjnej Prawa Podatkowego i Państwowej Komisji Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego. W latach 2006-2018 partner w międzynarodowej grupie doradczej. Autor ok. 150 recenzowanych publikacji.

 

Anna Główka

Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz Podyplomowych Studiów Międzynarodowych Strategii Podatkowych w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Radca prawny w dziale doradztwa podatkowego w Rödl & Partner. Autorka i współautorka licznych publikacji o tematyce podatkowej, np. wznawianej wielokrotnie książki „Dokumentacja podatkowa cen transferowych”.

Nasze publikacje

rbiuletyn

 

lipiec-wrzesień 2023

RB Biuletyn numer 44

pobierz magazyn

Nasze publikacje

rb restrukturyzacje             russellbedford             rbdombrokersi